Encyklopedja Kościelna/Bogucicki Józef
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Tytuł | Encyklopedja Kościelna (tom II) |
| Redaktor | Michał Nowodworski |
| Data wyd. | 1873 |
| Druk | Czerwiński i Spółka |
| Miejsce wyd. | Warszawa |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
Bogucicki Józef, syn Berka Lewkowicza, arendarza karczemnego we wsi Bogucice około Buska, w d. 27 Stycz. 1758 r. przyprowadzony przez ojca, już neofitę i w kościele P. Marji w Krakowie ochrzczony. Odznaczał się pilnością w nauce i zdolnościami; r. 1767 został doktorem filozofji. Wyświęcony na kapłana, będąc już proboszczem w Mucharzu, udał się do Rzymu na nauki, zkąd wróciwszy do Krakowa, został 1778 professorem w kolegjum mniejszém i plebanem w Igołomji. Powołany był wtenczas na kaznodzieję wielkopostnego do Warszawy; Kazania o niektórych prawdach religji chrześcjańskiej, Warsz. 1779, były owocem tego wezwania. R. 1780 został rektorem szkoły wydziałowej krak. będąc przytém prof. szkoły wydziałowej w kolegjum teologiczném. Za Kołłątaja (ob.) należał do liczby professorów, pracujących nad reformą akademji krakowskiej. R. 1783 mianowany wizytatorem szkół. Prócz rozpraw pisanych na stopnie naukowe, jak: Cultus Duliae B. Isaiae Bonero 1767, Conclusiones theologicae 1767, pozostawił jeszcze mowę przy wprowadzeniu reformy w uniw. krakowskim, po łacinie 1781 i Assertiones ex historiae eccl. saec. 1-o selectae, Crac. 1781. W rękopiśmie miał pozostawić Historję kościelną, do XVII w. doprowadzoną; ale jak Bandtkie w Hist. biblioteki uniw. jagielońskiego podaje, rękopis ten „podobno przez księży kilku fanatyków miał być spalony.“ To tylko jest pewném, że Bogucicki dał w końcu życia powód do podejrzeń o czystości swojej wiary. Umarł z zagorzenia w Igołomji 28 Grud. 1798.
