Encyklopedja Kościelna/Bonifacy święty apostoł ruski
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Tytuł | Encyklopedja Kościelna (tom II) |
| Redaktor | Michał Nowodworski |
| Data wyd. | 1873 |
| Druk | Czerwiński i Spółka |
| Miejsce wyd. | Warszawa |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
Bonifacy święty (19 Czerw. al. 14 Lut., 20 Czerw., 15 Paźdz.), apostoł ruski i męczennik. Daty z jego życia niejasne, żył około roku 1000, pochodzić miał z rodziny cesarskiej (zapewne Ottona III), biegły był w naukach, a szczególniej w muzyce. Udał się do świętego Romualda i przy nim na pustyni pozostając, wielce umartwione i pobożne życie prowadził, w niedzielę tylko i we czwartki pokarm przyjmował, a niekiedy cierniem trapił ciało swoje. Męczennikiem za wiarę świętą i jej głosicielem zostać pragnął, i przez Papieża na arcybiskupstwo in p. inf. poświęcony, z Rawenny udał się do Polski i Rusi, nawracać niewiernych, całą podróż odbywając boso i pieszo. Gdy przybył do Rusi i naukę Jezusa Chrystusa opowiadać zaczął, książe przyganiał mu, iż dla tego boso i w grubych szatach chodzi, aby pieniądze i skarby wyłudzał. Wtedy Bonifacy ubrał się w ozdobne i kosztowne szaty biskupie i, przyszedłszy do księcia, zachęcał go do przyjęcia wiary świętej. Przyrzekł książe uwierzyć w Chrystusa, pod warunkiem, jeżeli Bonifacy, bez żadnego szwanku, przejdzie przez stos gorejący; w przeciwnym razie, jeżeli od ognia będzie naruszonym, spalić go każe. Zgodził się na to Bonifacy i w owym biskupim ubiorze wszedłszy w ogień, wyszedł nieuszkodzony. Widząc to książe, upadł mu do nóg i ze swymi dworzanami i z całym domem uwierzył i ochrzcił się; postanowił nawet tron swój oddać synowi, a sam przy świętym Bonifacym mieszkać, ale wprzód chciał braci swych i cały lud do wiary świętej nawrócić. I gdy jeden brat jego do wiary świętej namówić się nie dał, w niebytności św. Bonifacego zabity został, za którego śmierć mszcząc się trzeci brat, pojmał Bonifacego i ściąć go rozkazał, wraz z 18 jego towarzyszami. Za co książe rozgniewawszy się, chciał pomścić się za krew męczennika bożego, lecz gdy przybiegł do owego brata, znalazł go i wszystkich jego żołnierzy stojących jak słupy i całkiem zdrętwiałych; poznawszy w tem cud, zabijać ich nie chciał, ale wraz z towarzyszami modlił się do świętego Bonifacego, prosząc za nimi, aby przyszedłszy do siebie, uwierzyli w Chrystusa. Tak się też i stało. Uwierzyli wszyscy i ochrzcili się. W Martyrologium rzymskiém imię jego znajduje się pod d. 19 Czerwca i pod 15 Października, ostatniego tego dnia, pod imieniem Bruno. Sądzą bowiem niektórzy, że Bonifacy i Bruno (ob.), zwany apostołem Prus, jedną i tą samą są osobą. W rzeczy samej wielkie zachodzi, w opowiadaniu dwóch tych żywotów, podobieństwo faktów i tożsamość czasu. Baronjusz jednak i Bollandyści mają Bonifacego za różną od Brunona osobę. Bolland. Junii dnia 19 mają żywot ten z Acta s. Rommaldi auctore S. Petro Domiani. Tamże jest Janningi Comment. novus: S. Bruno et Bonif. an idem sint, Junii t. VI pars I p. 217.
