Encyklopedja Kościelna/Bugia
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Tytuł | Encyklopedja Kościelna (tom III) |
| Redaktor | Michał Nowodworski |
| Data wyd. | 1874 |
| Druk | Czerwiński i Spółka |
| Miejsce wyd. | Warszawa |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
Bugia czyli palmatorium, z włoskiego: lichtarzyk srebrny, niski, z rączką, jaki się trzyma z prawej strony przy biskupie, kiedy ten solennie Mszę celebruje. Według Caeremoniale Episcop. l. I c. XX n. 1., świeca się w nim powinna palić, chociażby do czytania światła nie trzeba było. Wedle dekretu S. R. C. 8 Czerw. 1709 r. nie można podać bugii zamiast lichtarza przy święceniu na akolitów; a 23 Wrześ. 1837 r. prałatom domowymu[1] użycie bugii wzbronione. X. S. J.
