<<< Dane tekstu >>>
Tytuł Encyklopedja Kościelna (tom III)
Redaktor Michał Nowodworski
Data wyd. 1874
Druk Czerwiński i Spółka
Miejsce wyd. Warszawa
Źródło Skany na Commons
Indeks stron

Bugia czyli palmatorium, z włoskiego: lichtarzyk srebrny, niski, z rączką, jaki się trzyma z prawej strony przy biskupie, kiedy ten solennie Mszę celebruje. Według Caeremoniale Episcop. l. I c. XX n. 1., świeca się w nim powinna palić, chociażby do czytania światła nie trzeba było. Wedle dekretu S. R. C. 8 Czerw. 1709 r. nie można podać bugii zamiast lichtarza przy święceniu na akolitów; a 23 Wrześ. 1837 r. prałatom domowymu[1] użycie bugii wzbronione. X. S. J.





  1. Przypis własny Wikiźródeł Błąd w druku; powinno być – domowemu.