Encyklopedja Kościelna/Callinicus święty
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Tytuł | Encyklopedja Kościelna (tom III) |
| Redaktor | Michał Nowodworski |
| Data wyd. | 1874 |
| Druk | Czerwiński i Spółka |
| Miejsce wyd. | Warszawa |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
Callinicus święty (23 Sierpnia), pierwszy tego imienia patrjarcha konstantynopolitański; patrjarchat jego przypada na czasy Justynjana Młodszego czyli II (685—695), od którego wiele wycierpiał. Złemu temu cesarzowi przyszło do głowy żądać od patrjarchy, aby ten zarządził modły o zawalenie się kościoła metropolitalnego; a gdy patrjarcha niedorzeczną tę i bezbożną propozycję odrzucił, kazał mu nos urznąć, język wyrwać i do Chersonezu go na wygnanie skazał. Gdy Justynjan został złożony z tronu, C. wrócił i za następców jego: Leoncjusza (695—698) i Tyberjusza III (698—705), był w Konstantynopolu. R. 705 Justynjan na nowo tron pozyskał, wygnał Callinica do Rzymu, a nareszcie kazał go w dół wrzucić i wapnem zasypać. Po 40 dniach znaleziono jeszcze świętego żywym i wydobyto go zdołu, ale po 4 dniach zasnął w Panu. Cf. Stadler, Heiligenlex. Ob. Bolland. Acta ss. August, t. IV. N.
