Encyklopedja Kościelna/Caraccioli Antoni apostata
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Tytuł | Encyklopedja Kościelna (tom III) |
| Redaktor | Michał Nowodworski |
| Data wyd. | 1874 |
| Druk | Czerwiński i Spółka |
| Miejsce wyd. | Warszawa |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
Caraccioli 2. Antoni, apostata, ur. w Melphe na początku XVI w. Zniechęcony życiem na dworze Franciszka I, króla francuz., w zapale pobożności udał się na pustynię Sainte-Baume w Prowancji, potém został kartuzem, 1538 r. przeszedł do kanoników regularnych w Saint Victor. Otrzymawszy biskupstwo Troyes, okazał się przychylnym kalwinizmowi, nawet z ambony go głosił, ale lud oburzony zmusił go do publicznego odwołania błędów. R. 1557 udał się do Rzymu, dopraszając się u Sykstusa IV, swego krewnego, o kapelusz kardynalski. Zawiedziony w nadziejach, pojechał do Genewy, porozumiał się z Kalwinem i Bezą, czas jakiś udawał jeszcze katolika, nareszcie otwarcie wystąpił z herezją i podobno ożenił się. Zmuszony opuścić biskupstwo, z pensją wszelako 4,500 liwrów, um. 1569 z tytułem księcia de Melphe, jaki miał po ojcu. Pisma, jakie pozostawił, niewielkiej są wartości. Nawet Beza niepochlebny skreślił jego portret, nazywając człowiekiem bezwstydnego życia.
