Encyklopedja Kościelna/Caraccioli Marcin
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Tytuł | Encyklopedja Kościelna (tom III) |
| Redaktor | Michał Nowodworski |
| Data wyd. | 1874 |
| Druk | Czerwiński i Spółka |
| Miejsce wyd. | Warszawa |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
Caraccioli (czyt. Karaczoli) 1. Marcin, kardynał, pochodził z rodziny starożytnej neapolitańskiej. Odznaczał się znakomitemi zdolnościami dyplomatycznemi, zachowując przytém sławę czystego charakteru. Od r. 1513 brał udział w synodzie lateraneńskim, jako orator księcia medjolańskiego Maksymiljana Sforza. Równocześnie mianował go Leon X apostolskim protonotarjuszem i następnie zupełnie do swoich usług przeznaczył. R. 1520 C. z Hieronimem Aleandrem był w Niemczech posłem papiezkim, egzekutorem bulli exkomunikacyjnej przeciwko Lutrowi; był na koronacji Karola V w Akwizgranie (1520) i na sejmie w Worms (1521). Zajmował się więcej interesami politycznemi rzymskiej Stolicy (Roscoe, Leon X, III 216), Aleander zaś kościelne sprawy traktował z niemieckimi książętami. C. wkrótce zyskał zaufanie cesarza i wszedł do jego służby. W wielu poselstwach do Henryka VIII, do Wenecjan i do księcia mediolańskiego udawało mu się zawsze wyjednywać dla cesarza korzystne przymierze, lub warunki pokoju. Gdy r. 1529 doprowadził do skutku pokój z księciem medjolańskim, otrzymał za to od niego, z przyzwoleniem cesarza, hrabstwo Galera; cesarz zaś już w 1524 dał mu biskupstwo Katanji w Sycylji, które C. zaraz swemu synowcowi odstąpił. W r. 1536 Papież Paweł III, za wstawieniem cesarza, mianował go kardynałem i, jako legata posłał cesarzowi dla ułożenia pokoju między nim a królem francuzkim. Tymczasem umarł książę medjolański Franciszek Sforza, a Karol V kardynała legata mianował swoim namiestnikiem w tém księstwie. C. po krótkim ale chlubnym zarządzie w tém księstwie, um. w Medjolanie 28 Stycz. 1538. Pochowany w tamecznej katedrze. Listy jego wydrukowano r. 1574 Cf. Andr. Victorelli Addit. ad vitas et res gestas Rom. Pontif., Romae 1630 p. 1511. Joann. Palatii Fasti Cardinalium, Venet. 1703, III p. 254.
