Encyklopedja Kościelna/Cecco d’Ascoli
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Tytuł | Encyklopedja Kościelna (tom III) |
| Redaktor | Michał Nowodworski |
| Data wyd. | 1874 |
| Druk | Czerwiński i Spółka |
| Miejsce wyd. | Warszawa |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
Cecco (czyt. Czekko, zdrobniałe z Francesco) d’Ascoli, właściwie Franciszek Stabili, ur. w Ascoli ok. r. 1257. Większą część życia przepędził we Florencji oddany astrologji i magji; uczył także astrologji w Bolonji (1322—1325). Pozostawił dwa dzieła: poemat pod tytułem: Acerba (od łacińskiego acervus — kupa, zbiór), drukow. w Wenecji 1476, i traktat o Sferze; astrologja i magja stanowią treść tych dzieł, bez żadnej dziś wartości. Jako najzaciętszy nieprzyjaciel Danta (ob.), nieraz przeciw niemu gwałtownie powstawał, mianowicie zbijał naukę jego (właściwie naukę Kościoła) o wolnej woli. Cecco bowiem, chcąc odnowić nauki, a przez nie i życie człowieka religijne, moralne i umysłowe, za podstawę brał fatalizm. Wszystkiém podług niego na świecie rządzi ślepe przeznaczenie, które można odgadnąć, a zatem wszystko z góry przewidzieć, badając niebo i gwiazdy, czyli przez astrologję. Życie ludzi zależy od konstelacji tak dalece, iż Chrystus był ubogim dla tego, że się urodził pod taką konstelacją; antychryst zaś będzie bogatym dla tego, że się urodzi pod inną konstelacją. Zachęcał do różnych praktyk czarodziejskich, a mianowicie uczył, że za pomocą czarów, przy wpływie pewnych konstelacji, można zmusić złe duchy do działania cudów. Inkwizycja zabroniła mu głosić błędnych tych nauk, w istocie których tkwiło niedowiarstwo. Cecco zobowiązał się do tego uroczystą przysięgą. Gdy jednak począł znowu głosić dawne błędy i rozszerzać swe dzieła, został przez władzę świecką jako krzywoprzysięzca uwięziony i przez Inkwizycję osądzony jako heretyk, wskutek czego wydany na spalenie r. 1327, 17 Lipca. Cf. Cantu, Les hérétiques d’Italie t. I p. 288. K. R.
