Encyklopedja Kościelna/Clermont
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Tytuł | Encyklopedja Kościelna (tom III) |
| Redaktor | Michał Nowodworski |
| Data wyd. | 1874 |
| Druk | Czerwiński i Spółka |
| Miejsce wyd. | Warszawa |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
Clermont, Clermont-Ferrand (Arverni, Claromons, Clarus mons), przed wtargnięciem Rzymian do Galji nazywało się Nemosus, a za Augusta — Augusta Nemetum. W XIII w. zostało stolicą prowincji Auvergae. Biskupstwo utworzone tu w IV w. obejmuje departament Puy-de-Dôme. Chrześcjanizm zaprowadzony tu został w półowie wieku III. Grzegorz z Tours wymienia św. Stremonjusza (Stremoine) biskupa Arvernorum, pomiędzy siedmiu wielkimi posłańcami wiary, którzy za cesarza Decjusza przybyli do Galji opowiadać Ewangelję (Greg. Tur. Hist. Fr. l. 1 c. 28). Djecezja liczy 600,000 dusz i należy do metropolji Bourges. Kapituła katedralna ma 10 kanoników. Seminarjum, zostające pod dyrekcją sulpicjanów, jest w Montferrand, oddzieloném przez rzekę od samego miasta Clermont. Małe seminarjum, zarządzane przez kapłanów świeckich, ma 200 uczniów. Djecezja liczy: probostw I klassy 9, probostw II kl. 43, III kl. 410, wikarjatów 140, kapelanji przy szpitalach i rozmaitych zakładach 27. Przed rewolucją djecezja miała 800 probostw. Katedra odbudowana po trzeci raz r. 1248 przez Hugona de la Tour, bpa Clermontu, jest bardzo piękna, lecz niedokończona. Djecezja ta ma wielką liczbę stowarzyszeń religijnych: marystów, braci szkolnych, których główny dom jest w Clermont; braci szkół de Menestruel, braci de Puy, karmelitów; sióstr szpitalnych św. Józefa, dom główny w Clermont; urszulinek, sióstr miłosierdzia, Nawiedzenia, Wniebowzięcia, Najśw. Sakramentu, Zbawiciela, szkół chrześcjańskich, szpitalnych św. Augustyna. — Synody (concilia arvernensia): I r. 535: było na nim 14 bpów, zostających pod panowaniem Teudeberta, króla Austrazji. Ci ojcowie wystąpili przeciw wyborom biskupów przez książąt, przyznając go duchowieństwu i ludowi, obok zatwierdzenia przez metropolitę. II r. 549 ponowił w 16 kanonach ustawy V soboru orleańskiego, potępiające herezje nestorjanów i eutychjanów, potwierdził prawa duchowieństwa i ludu, tyczące się wyborów biskupich, i potępił symoniaków (Coll. Concil. t. V). III r. 587. IV r. 1095 pod Papieżem Urbanem II. Na soborze tym uchwalono pierwszą krucjatę; przed czém sobór jeszcze odnowił pokój Boży, wyklął na nowo króla francuzkiego Filipa, z przyczyny jego małżeństwa z Bertradą; potwierdził prawa prymacjalne Lyonu; arcybiskupa z Tours wprowadził w zarząd kościoła bretońskiego; zabronił duchownym posiadać dwa beneficja (Coll. Concil. t. X); oddał w opiekę Kościołowi wdowy, sieroty, kupców, rolników, przyznał kościołom prawo schronienia, równie jak i krzyżom przy drogach. V r. 1110 pod prezydencją legata papiezkiego Ryszarda. VI r. 1130 pod legatem Piotrem z Laon. VII r. 1130 pod Papieżem Innocentym II, który się schronił do Francji przed zbuntowanymi Rzymianami. Przyjmował tu biskupów: Konrada z Salzburga i Heriberta z Münster, przysłanych do niego przez króla Lotarjusza.
