Encyklopedja Kościelna/Compostella

<<< Dane tekstu >>>
Tytuł Encyklopedja Kościelna (tom III)
Redaktor Michał Nowodworski
Data wyd. 1874
Druk Czerwiński i Spółka
Miejsce wyd. Warszawa
Źródło Skany na Commons
Indeks stron

Compostella San Jago di. 1. Kwestja założenia tam kościoła przez św. Jakóba. 2. Zakon. 1. Trzy najsławniejsze miejsca pielgrzymki w świecie są: Jerozolima, Ezym i Compostella. San Jago di Compostella jest około 23,000 mieszk. liczącém miastem w hiszpańskiej prowincji Galicji, noszącém nazwisko od św. Jakóba Starszego, Apostoła, którego zwłoki tu spoczywać mają. Dawniej miejsce to nazywao ad s. Jacobum Apostolum, lub Giacomo Postolo, z czego przez skrócenie powstała nazwa Compostella. Według hiszpańskiej tradycji, św. Jakób opowiadał wiarę na półwyspie Pirenejskim i tu pochowany został. Tradycję te jednak napotykamy dopiero po roku 500, a wszystkie dawniejsze świadectwa, przytaczane na jej poparcie, jak mniemane pismo św. Izydora: De vita et morte sanctorum c. 17, jakoteż św. Juljana z Toledo: Comment. in Nachum i Collectanea Bedae Venerab. są nieautentyczne. Takoż Breviarium toledanum, twierdzące, że Jakób Hiszpanję w dziale misyjnym otrzymał, nie stanowi silniejszego świadectwa. Przeciwnie, wiadomo: iż 1) Jakób Starszy już w r. 44 po Chr. śmierć męczeńską poniósł (Dz. Ap. 12, 2); 2) że naówczas Apostołowie jeszcze nie opuścili Jerozolimy (Dz. Ap. 8, 1); 3) że św. Paweł Ap. w r. 58, gdy pisał swój list do Rzymian, miał zamiar jechać do Hiszpanji (Rzym 15, 24), jako do kraju, do którego dopiero trzeba było wprowadzić chrystjanizm. Czwarty nasz argument przeciw hiszpańskiej tradycji bierzemy ex silentio: żaden ze starszych pisarzy i żaden z dawniejszych soborów (a w Hiszpanji tyle ich się odbyło) nic o bytności św. Jakóba Starszego w Hiszpanji nie wspomina. Dopiero w IX w. podanie, to spotykamy u Walafrida Strabona (Poem. de 12 Apostolis), u Freculpha (Chron. II 4), u Notkera Jąkały z St Gallen (Martyrolog, ad 25 Julii) i u innych. Ale i po owym czasie nie wierzono w nie ogólnie, i to stanowi nasz piąty argument. Np. Papież Grzegorz VII, w liście do hiszpańskiego króla Alfonsa i Sancho (Lib. 1 Regest. Ep. 64), wyraźnie mówi o początkach hiszpańskiego Kościoła, ale o św. Jakóbie wcale przytém nie wspomina. Dalej jeszcze posunął się arcybp Roderyk Ximenes z Toledo na XII powszechnym soborze lateraneńskim, za Papieża Innocentego III, w r. 1215. Gdy mianowicie arcybp z San Jago di Compostella praw jego prymacjalnych uznać nie chciał i powoływał się na apostolski początek swego Kościoła (t. j. na jego założenie przez św. Jakóba), odpowiedział prymas z Toledo, że św. Jakób wcale w Hiszpanji nie był, że nigdzie o tém pewnej nie ma wiadomości i że tylko od pobożnych kobiet słyszał o tém w swojej młodości (Baronii Annal. ad ann. 816 n. 49). Soborowi podobała się mowa prymasa. Obrońców wszakże znalazło podanie o pobycie tam św. Jakóba, między innymi w dwóch bollandystach: Cuper’ze i Godfrydzie Henschen’ie (Acta Ss. Appendix t. VI Julii i Diatriba ad t. I Aprilis), jako też w protestancie Janie Albercie Fabricjuszu (Salutaris lux Evangelii c. 16 § 2). Przeciwnie, Natalis Aleksander podanie to odparł gruntownie (Hist. eccl. saec. I. Dissert. XV). Możliwém jest wszakże, iż w Compostelli znajduje się ciało św. Jakóba, i Notker Balbulus (l. c.) twierdził to, jako rzecz pewną, gdy o missji Apostoła w Hiszpanji wspominał tylko, jako o niepewném podaniu. Wprawdzie i w kościele św. Saturnina w Tuluzie pokazują, ciało tego Apostoła, ale prawdopodobnie oba kościoły, w Compostelli i Tuluzie, miały tylko po połowie tego ciała: takie bowiem dzielenie drogocennych relikwji bardzo było w średnich wiekach w zwyczaju. Zresztą i ten prawdopodobny fakt, sprowadzenia do Compostelli kości Apostoła, legenda pomieszała z wielu niehistorycznemi dodatkami. Twierdzono mianowicie, że ciało Apostoła w tym jeszcze roku, w którym śmierć męczeńską poniósł, kilku jego czcicieli sprowadziło do Iria Flavia w Hiszpanji. Po ich śmierci nikt o tej relikwji nie wiedział i dopiero w początkach IX w. (808, 816, 825 lub 835) zwłoki te cudownym sposobem znaleziono. W zaroślach, które nad nieznanym grobem Apostoła wyrosły, wielokrotnie dostrzegano szczególne światło; zatém bp Teodomir z Iria kazały ściąć drzewa i czynić poszukiwania; tym sposobem znalazł święte ciało, które wkrótce cudami sprawdziło swoje pochodzenie. Gdy usłyszał o tém król Alfons Wstydliwy, kazał na tém miejscu wznieść kościół św. Jakóba, z którego, po różnych przekształceniach i przybudowaniach, powstał obecny wspaniały kościół. Bp Teodomir przeniósł stolicę swego biskupstwa z Iria do San Jago, które wkrótce stało się znaczném miastem. R. 1121 podniesiono San Jago do arcybiskupstwa, a pierwszy arcybp, Diego Gelmirez, zlecił dwom biskupom spisać tradycję Compostelli, tak jak ją tutaj w głównych podaliśmy zarysach. Już Baronius (ad an. 816 n. 52) zrobił jej główny zarzut, iż Venantius Fortunatus (w końcu VI w.) powiada, iż za jego czasów ciała obu Jakóbów czczono w ziemi świętej; zaś o czci św. Jakóba w Hiszpanji nic mu nie wiadomo; przeciwnie, Wincentego jako głównego świętego Hiszpanji podaje. Oto jego słowa:

Praecipuum meritis Ephesus veneranda Joannem
Diligit et Jacobos terra beata sacros. Cf. art. św. Jakób Większy.

2. W XII w. powstał rycerski zakon św. Jakóba z Kompostelli, nazwany także St. Jacob de Spada, głównie dla opieki nad pielgrzymami, a potém też w ogóle dla bezpieczeństwa dróg i obrony krajów chrześcjańskich od niewiernych (mahometan). Rycerz Don Pedro Fernandez, z Fuente Encalada, w biskupstwie Astorga urodzony, jest właściwym założycielem tego zakonu (w r. 1161), a kanonicy od św. Eligjusza czyli Loyo przy San Jago, w r. 1170 przyłączyli się do rycerzy. Wtedy więc zakon miał dwie klassy: rycerzy, którzy mogli się żenić, ale raz tylko i bardzo surową przysięgę na wierność małżeńską wykonywali, i duchownych zakonnych, którzy z biegiem czasu podrzędną klassę przy pierwszych stanowić zaczęli. Papież Celestyn III zatwierdził tę nową instytucję, a zakon wkrótce w wojnie z Maurami bardzo się odznaczył. Ponieważ wszystko, co im odbierał, mógł na własność zatrzymać, wkrótce doszedł do wielkich bogactw i znaczenia, i to było powodem, że r. 1439 Ferdynand Katolicki wielkomistrzowstwo tego i dwóch innych rycerskich zakonów, Alkantara i Calatrawa, na zawsze z koroną połączył. Wielu papieży, szczególnie Leon X (1515) i Adrjan VI (1523), zatwierdzili to przyłączenie. Roku 1835 i ten zakon zniesiono. Flores, Espanna sagrada t. III Append. pag. 50. (Hefele).W. B.