Encyklopedja Kościelna/Ekkehard I
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Tytuł | Encyklopedja Kościelna (tom IV) |
| Redaktor | Michał Nowodworski |
| Data wyd. | 1874 |
| Druk | Czerwiński i Spółka |
| Miejsce wyd. | Warszawa |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
Ekkehard. Tego nazwiska było czterech zakonników (920—1220), zaliczonych między viri illustres monasterii s. Galli, i dwóch kronikarzy z Urach.—E. I pochodził ze szlacheckiej rodziny w Toggenburgu i uczył się w szkole klasztornej w St. Gallen, gdzie towarzyszami jego byli dwaj młodzieńcy, którzy później zostali świętymi: Ulrych z Augsburga i Konrad z Konstancji. E. okazywał szczególną zdolność do poezji i w sztuce tej szybkie czynił postępy. Z jego poematów przechowały się do naszych czasów: hymny o ś. Trójcy, ś. Janie Chrzcicielu, ś. Benedykcie, ś. Kolumbanie i Benedykcie; wiele innych zaginęło. Opat Kralo, często na zdrowiu zapadający, powierzył mu główny nadzór nad klasztorem. Łagodnością zjednał sobie miłość braci klasztornej. E. I jeździł do Rzymu i zyskał względy Pap. Jana XII, który go przy sobie chciał na dłuższy czas zatrzymać, lecz zakonnik zapadł na ciężką niemoc od aria cattiva (aeris vitio). Sam Papież kilka razy odwiedzał E. złożonego chorobą i podarował mu relikwje ś. Jana Chrz.; uradowany posiadaniem świętej pamiątki, zaczął przychodzić do sił, a powróciwszy do rodzinnego kraju, na cmentarzu w St. Gallen wybudował kaplicę pod wezwaniem ś. Jana Chrz. i w niej z Rzymu przywiezione relikwje złożył. Godności opata, do której chcieli go wynieść współbracia, nie przyjął, i do końca życia wielce był szanowany.—E. sprowadził do klasztoru czterech swoich synowców, słynnych później mężów: Ekkeharda II, Ekkeharda III, Notkera, lekarza (physicus), i Burkarda III, następnie opata. E. I um. 14 Stycz 973 r.
