Encyklopedja Kościelna/Ekkehard II
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Tytuł | Encyklopedja Kościelna (tom IV) |
| Redaktor | Michał Nowodworski |
| Data wyd. | 1874 |
| Druk | Czerwiński i Spółka |
| Miejsce wyd. | Warszawa |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
Ekkehard II (zwany Hofmann, Palatinus) znany był jako biegły i surowy nauczyciel (doctor prosper et asper). Wielu z jego uczniów wstąpiło do klasztoru w St. Gallen, inni zasiedli na stolicach biskupich. Kiedy pewnego razu E. II przybył na synod prowincjonalny w Moguncji, sześciu biskupów wyszło na spotkanie dawnego mistrza swojego. Później został kapelanem ces. Ottona I i kierował wychowaniem późniejszego Ottona II, przyczém gorliwie popierał sprawy swojego klasztoru. R. 972 w dzień Wniebowzięcia Otton I, w powrocie z Włoch, wstąpił do St Gallen i, między innemi rzeczami, prosił o pokazanie mu bibljoteki klasztornej. Opat nie odmówił żądaniu cesarza, lecz z uśmiechem zastrzegł, aby dostojny przybysz niczego z własności klasztornej dla siebie nie zabierał. Syn jego Otton II uwiózł z St. Gallen kilka rękopismów, lecz niektóre z nich później zwrócił na prośby Ekkeharda. E. II um. jako proboszcz katedralny w Moguncji 23 Kw. 990 r.; pisał także poematy religijne, z których kilka tylko ocalało.
