Encyklopedja Kościelna/Ekkehard V
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Tytuł | Encyklopedja Kościelna (tom IV) |
| Redaktor | Michał Nowodworski |
| Data wyd. | 1874 |
| Druk | Czerwiński i Spółka |
| Miejsce wyd. | Warszawa |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
Ekkehard V, zwany minimus, około 1210 r. napisał życie ś. Notkera (ap. H. Canisium Lect. antiquar t. VI), lecz pomieszał ś. Notkera z Notkerem lekarzem i Notkerem Labeo. Z następujących słów E'a V okazuje się, że był on niepospolitym znawcą muzyki: „Bóg udzielił ś. Notkerowi dar tworzenia pieśni ku zbudowaniu wiernych. I zaprawdę, pod wpływem tej sztuki niebiańskiej umysł człowieka budzi się do pobożności, jego serce się rozszerza, a dusza wznosi po nad siebie samą. Kiedy Elizeusz przekonał się, że brak mu ducha proroczego, powołał do siebie śpiewaka, a pod wpływem melodji duch jego przejrzał. Słodka harmonja rozwesela i ukrytą w duszy radość na jaw wyprowadza. Im silniejszą bowiem jest miłość w człowieku, tém głębiej porusza go harmonja i wywołuje w duszy słuchacza spokój, oraz wesele najczystsze. Śpiewaniem psalmów i pieśni torujemy niejako drogę, po której Bóg, w cudowném objawieniu swoich tajemnic, do serc naszych zstępuje... Przez śpiewanie psalmów i wewnętrzną harmonję duch ćwiczy się w wyższych prawach sztuki, a w oderwaniu od ziemi wznosi się ku majestatowi Boga. Śpiew pociesza zbolałe dusze, skłania grzeszników do żalu i pokuty, oczyszcza serca... Pod słodkiem działaniem śpiewu grzesznicy opłakują winy swoje... Tego wszystkiego dokonywa nie potęga wyrazów, lecz święty wpływ śpiewu kościelnego" (C. G.) J. N.
