Encyklopedja Kościelna/Eljasz Lewita
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Tytuł | Encyklopedja Kościelna (tom IV) |
| Redaktor | Michał Nowodworski |
| Data wyd. | 1874 |
| Druk | Czerwiński i Spółka |
| Miejsce wyd. | Warszawa |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
Eljasz Lewita, uczony żyd, urodzony w Neustadt nad rz. Aisch (w Bawarji) około roku 1472. Z powodu prześladowania żydów, Eljasz opuścił 1504 roku rodzinne miasto, udał się do Padwy, gdzie napisał sławny swój Komentarz na gramatykę rabina Kimchi (Pesaro 1508, Bazyl. i Wenecja 1531). Gdy Padwa uległa 1509 roku rabunkowi, Eljasz straciwszy całe swoje mienie, przeniósł się do Wenecji, a ztamtąd 1512 r. do Rzymu, gdzie od kardynała Idziego z Viterbo gościnnie przyjęty, przez 13 lat żył przy jego pomocy. Przy zdobywaniu Rzymu 1527 r. straciwszy znowu wszystko, co miał, wyniósł się do Wenecji, ar. 1540 przez Pawła Fagius'a zaproszony do Niemiec, pomagał mu do założenia hebrajskiej drukarni w Isny (w Würtembergskiém). Gdy Fagius opuścił Isny, E. wrócił do Wenecji 1547 i tam po dwóch latach pobytu umarł. Z powodu swoich przyjacielskich stosunków z chrześcjanami, E. podejrzany był u swoich współwyznawców i nieraz od nich wiele z tego powodu wycierpiał przykrości; ale jakkolwiek łagodny był jego charakter i bystry jego umysł, wszakże prawdy nie przejrzał. Dzieła jego wyliczają: Wolf, Bibl. hebr. t. I, III i IV; De Rossi, Dizzionario storico degli autori ebrei v. 1.
