Encyklopedja Kościelna/Epo Boecjusz
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Tytuł | Encyklopedja Kościelna (tom V) |
| Redaktor | Michał Nowodworski |
| Data wyd. | 1874 |
| Druk | Czerwiński i Spółka |
| Miejsce wyd. | Warszawa |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
Epo Boecjusz, ur. 1529 r. w Niderlandach, uczył się w Lovanium, Paryżu i Tuluzie; powołany r. 1562 do nowo-założonego uniwersytetu w Douai, wykładał tam prawo kanoniczne do † r. 1599. Napisał: Heroicarum et ecclesiasticarum quaestionum libri VI. De jure sacro vel Principiorum Juris Pontificii libri III. Auctore Boëtio Epone Rordahusano Frisio, Comite Palatino. Duaci, 1588, 2 t. Dzieło to wartości wielkiej dziś nie posiada; jest wszakże dowodem, jak w XVI wieku powszechnie uznawano potrzebę zastosowania krytyki do kollekcji kanonów. Epo ubolewa nad tem, że Gracjan (ob.) nie zebrał kanonów w porządku chronologicznym i pierwotnej ich formie, aby zbiór jego mógł służyć za źródło. Z tego powodu Epo (w części De jure sacro) z tytułów, u Gracjana nad kanonami się znajdujących, ułożył spis źródeł i te podzielił na 5 klas: 1) Pismo św., 2) Kanony apostolskie, 3) Decretales Papieży, 4) Sobory i 5) Autorowie różni. Klasy te uporządkował alfabetycznie i dodał potrzebne chronologiczne objaśnienia. Przy Soborach daje wskazówki, czy i w którém miejscu u Surjusza jest sobór, czy i jakie kanony z niego ma Burchard lub Ivo, które kanony nie były gdzieindziej drukowane (oprócz w Gracjana Decretum). Podaje nadto spis soborów, których Surjusz (w Concilia omnia) nie ma, a z których kanony przytacza Burchard, Ivo i Gracjan. Widzimy więc tu pierwsze zawiązki krytyki historycznej kanonów. Ob. Maassen, Gesch. der Quellen etc. des canon. Rechts, t. I s. 34 (wstępu). X. W. K.
