Encyklopedja Kościelna/Exuperjusz
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Tytuł | Encyklopedja Kościelna (tom V) |
| Redaktor | Michał Nowodworski |
| Data wyd. | 1874 |
| Druk | Czerwiński i Spółka |
| Miejsce wyd. | Warszawa |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
Exuperjusz, Exuperius, Exsuperius, św. (28 Wrześ.), bp Tuluzy w końcu IV i na początku V w. Już w dawnych aktach ś. Saturnina, męcz. i bpa Tuluzy (Ruinart, Act. M.), E. na równi jest stawiany pod względem świętości z tym świętym. Grzegorz turoneński (Hist. Fr. l. 2 c. 13) zalicza go, idąc za świadectwem św. Paulina z Noli, do najznakomitszych biskupów gallijskich z czasów Paulina. Św. Hieronim (ep. 125 ad Rusticum) chwali w nim szczególniej miłosierdzie, jakie okazywał tuluzanom, ciężko dotkniętym napływem Wandalów, Alanów i Swewów; naśladował on, mówi ś. Hieronim, wdowę z Sarepty, karmił innych, gdy sam głód cierpiał, i wszystko, co miał, pomiędzy biednych rozdał, sprzedał nawet na rzecz ich naczynia święte. Nawet ubogim, a licznym mnichom Palestyny, Egiptu i Libji, za przykładem wielu innych biskupów zachodnich, przesyłał pieniężne wsparcie (Hier. praef. in 1 et 2 l. Zacbar. in l. 3 comm, in Amos; ep. 119 ad Minerv.). Św. Hieronim dedykował mu swój kommentarz na proroka Zacharjasza; Papież Innocenty I pisał do niego 405 list, z odpowiedzią na różne kwestje karności kościelnej. Kiedy E. wstąpił na biskupstwo i kiedy umarł, nie wiadomo: pewną jest tylko rzeczą, że nastąpił po św. Sylwjuszu, że w 404 r. był biskupem i że 411 r. żył jeszcze. Baronius w uwagach do Martyrologium mylnie biskupom Tuluzy robi innego E’a, retora i nauczyciela synów Dalmacjusza, który był bratem Konstantyna W. Cf. Bolland. ad 28 Sept. (Schrodl). N.
