Encyklopedja Kościelna/Filon biskup karpazyjski
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Tytuł | Encyklopedja Kościelna (tom V) |
| Redaktor | Michał Nowodworski |
| Data wyd. | 1874 |
| Druk | Czerwiński i Spółka |
| Miejsce wyd. | Warszawa |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
Filon, biskup karpazyjski na wyspie Cyprze. Żywot św. Epifanjusza, napisany przez Polibjusza, bpa egipskiego (Vita S. Epiph. c. 49), zawiera następujące wiadomości o Filonie: siostra cesarza Arkadjusza i Honorjusza, będąc mocno chorą, wysłała na wyspę Cypr kilku znakomitych mężów, ażeby ci zaprosili do niej św. Epifanjusza, bpa Salaminy. W tej liczbie znajdował się djakon Filon. Epifanjusz, z natchnieuia Bożego, poświęcił go na biskupa dla miasta Karpazji na wyspie Cyprze. Jednocześnie powierzył mu administrację djecezji salamińskiej podczas swojej nieobecności, udzieliwszy mu władzę wyświęcania, w razie potrzeby, kapłanów. Suidas (Gloss, h. v.) mówi, że Filon napisał Kommentarz na Pieśni nad pieśniami. To samo przed Suidasem mówi podróżnik Kosraas, dodając, że F. był prócz tego autorem Kommentarza o sześciu dniach stworzenia, i przytacza wyjątki z tych obu jego kommentarzy, które można znaleść u Gallandjusza (Bibl. PP. tom VIII). Ukazał się także pod imieniem Filona Kommentarz na Pieśni nad pieśniami, przetłumaczony na język łaciński przez Stefana Salviati (Paryż 1537) drukowany później w wydaniu Ojców [Bibliotheca Patrum] paryzkiém, kolońskiém i lyońskiém. Lecz kommentarz jest widocznie podłożony i bynajmniej nie może uchodzić za tłumaczenie prawdziwego tekstu. Znajdują się także urywki kommentarza Filonowego na Pieśni nad pieśniami, wydanego pod imieniem Euzebjusza Meursjusza (Lugduni Batavorum 1617 r. in 4). Combefis w swojej Biblioth. concionatoria ogłosił fragment z kommentarza Filonowego na św. Mateusza, znaleziony w bibljotece mazaryńskiej. Cytuje także Filona Catena Patrum w tłumaczeniu Franciszka Zefirus’a (p. 77, 82, 83). Giacomellus wydał tekt grecki kommentarza na Pieśni nad pieśniami, wraz z tłumaczeniem łacińskiem, Rzym 1772 r. Umieścił tam na początku długi ustęp, w którym rozbiera kwestję autentyczności kommentarza i ocenia wartość różnych jego rękopismów. A. B.
