Encyklopedja Kościelna/Flabellum
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Tytuł | Encyklopedja Kościelna (tom V) |
| Redaktor | Michał Nowodworski |
| Data wyd. | 1874 |
| Druk | Czerwiński i Spółka |
| Miejsce wyd. | Warszawa |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
Flabellum, od flare — powiewać, dmuchać. Flabella były to wielkie wachlarze z pawich piór, które, z ustanowienia ś. Klemensa, Papieża, mieli dwaj djakonowie, stojący po obu stronach ołtarza, ażeby niemi odpędzać muchy i inne owady, a zarazem odświeżać powietrze. Na wschodzie taki wachlarz po dziś dzień używany i zowie się spiridion; w Kościele łacińskim flabella tylko przy tronie papiezkim, sedia gestatoria (ob.), z prawej i lewej strony niesione, przydają okazałość orszakowi towarzyszącemu. Bywały na nich malowane wizerunki świętych i różne ozdoby, a oczy zaś owe, z natury na piórach się znajdujące, są godłem oczu wiernych, utkwionych w osobę Papieża, oraz symbolem jego czujności i ostrożności. Cf. Guillois, Wykład wiary, 2 wyd. t. IV p. 214. X. S. J.
