Encyklopedyja powszechna (1859)/Abakus
<<< Dane tekstu >>> | |
Autor | |
Tytuł | Encyklopedyja powszechna |
Tom | Tom I |
Rozdział | Abakus |
Wydawca | S. Orgelbrand |
Data wyd. | 1859 |
Miejsce wyd. | Warszawa |
Źródło | Skany na Commons |
Indeks stron | |
Strona w Wikisłowniku |
Abakus, u starożytnych rodzaj tablicy arytmetycznej, nakształt liczebnicy czyli szczotów w Rossyi używanych; w ogóle zaś każda tabella rachunkowa, zkąd téż i tabliczkę mnożenia zwano Abakus Pytagorasa. — W architekturze Abakus jest platą wierzchnią, przykrywającą kapitel filaru, już to, w porządku doryckim, starojońskim i toskańskim w kształcie foremnego czworoboku; już téż z bokami zagiętemi i rogami zaokrąglonemi, jak w porządkach nowo-jońskim, korynckim i rzymskim. Abakus nazywały się również u starożytnych czworograniaste płyty marmurowe, wprawiane w ściany świątyń i domów, jako téż pola z figurami w posadzkach mozajkowych.