Encyklopedyja powszechna (1859)/Abd
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Encyklopedyja powszechna |
| Tom | Tom I |
| Rozdział | Abd |
| Wydawca | S. Orgelbrand |
| Data wyd. | 1859 |
| Miejsce wyd. | Warszawa |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Artykuł w Wikipedii
| |
Abd, wyraz arabski, oznaczający sługę, niewolnika, poświęconego, a w témże samém znaczeniu używany także w nowożytnych językach tureckim i perskim, najczęściej wydarza się na początku imion własnych, z przedimkami: al, el, er, ul, poprzedzającemi imię Boga lub różnych Jego przymiotów. I tak np. są imiona: Abd-Allah czyli Abdallah, sługa Boży. Abd-el-Kader, Abd-el-Kerim, Abd-el-Melek, Abd-ul-Raszyd, Abd-er-Raman (sługa czyli niewolnik Potężnego, Wspaniałego, Króla Sprawiedliwego, Miłosiernego). — W Persyi imię Abdal, czyli Abdalli (poświęcony Bogu), oznacza osoby duchowne, to samo co u Turków derwisz, a u nas mnich; podobnież nazywają się także kalendrowie, bektaszowie i kadyrowie (ob.).
