Encyklopedyja powszechna (1859)/Ajchler
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Encyklopedyja powszechna |
| Tom | Tom I |
| Rozdział | Ajchler |
| Wydawca | S. Orgelbrand |
| Data wyd. | 1859 |
| Miejsce wyd. | Warszawa |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
Ajchler (Stanisław), właściwie po polsku zwał się Żołądek: zwano go z łacińskiego Glandinus. Zrodzony w Krakowie, początkowe nauki odebrał pod sła-wnemi mistrzami Piotrem Warszawczykiem i Stanisławem z Pińczowa. Z Janem, synem Seweryna Bonara kasztelana bieckiego, zwiedził obce kraje; w Fryburgu poznał się z Erazmem Roterdamczykiem, owem światłem Europy, i żył z nim w przyjaźni. Wawrzyniec Campegi kardynał, był jego dobrodziejem. Otrzymawszy w Bononii stopień obojga praw doktora, wrócił do Krakowa; sekretarzem miasta mianowany, a następnie adwokatem najwyższego sądu magdeburskiego w tem mieście. Doznawał względów jako mąż uczony od Piotra Kmity wojewody krakowskiego i pod jego orędownictwem wydał z własnemi przypisami. Pomponii Laeti: de Romanorum magistratibus, sacerdotiis, jurisperitis et Legibus, Kraków 1544, w 4. Wydał także Epithalamium na zaślubiny królewnej Izabelli córki Zygmunta I 1539: po różnych współczesnych dziełach, są rozrzucone jego wiersze łacińskim. Czacki nazywa go Dąbkiem, i twierdzi, że pisał wiersz polski (Janociana, Bentkowski, Juszyński).
