Encyklopedyja powszechna (1859)/Alandus
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Encyklopedyja powszechna |
| Tom | Tom I |
| Rozdział | Alandus |
| Wydawca | S. Orgelbrand |
| Data wyd. | 1859 |
| Miejsce wyd. | Warszawa |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
Alandus (Jan), rodem ze Lwowa, w 29 roku życia wstąpił do zakonu jezuitów 1590, w Jarosławiu i w innych kollegijach uczył retoryki, w Połocku, Rydze i Nieświeżu, był przez lat wiele pomocnikiem magistra nowicyjatu. Mikołaj Krzysztof, książę Radziwiłł, zwany Sierotka, wezwał go za swego spowiednika, na jego radach w sprawach domowych i publicznych polegał. Kochał go jak przyjaciela, szanował jak ojca, wychowanie mu synów swoich powierzył. Alandus umarł w sędziwym wieku 1641 roku. Zostawił dzieła: 1) Cuda śś. Aniołów bożych w kościele ś. Michała w Nieświeżu, Wilno 1630. 2) Soliloquia S. Augustini, na język polski przełożył i pod imieniem Tryzny wydał. 3) Pamiątka Mikołajowi Radziwiłłowi, Wilno 1617. 4) Devotio hebdomadaria ad S. Michaelem, Wilno, 1630 po polsku i po łacinie. 5) Żywot księcia Mikołaja Radziwiłła fundatora jezuitów z łacińskiego na polski język przełożył.
