Encyklopedyja powszechna (1859)/Alep czyli Haleb
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Encyklopedyja powszechna |
| Tom | Tom I |
| Rozdział | Alep czyli Haleb |
| Wydawca | S. Orgelbrand |
| Data wyd. | 1859 |
| Miejsce wyd. | Warszawa |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
Alep czyli Haleb, stolica ejaletu tegoż nazwiska, w północnej części Syryi, leży pomiędzy rzekami Orontes i Eufrat, nad rzeczką Koik, u wnijścia do Syryj-sko-Arabskiej pustyni, w kotlinie otoczonej skałami wapiennemi. Żyzne ogrody, położone po obu brzegach Koiku, słyną z pięknych swych sadów pistacyjowych i stanowią jedyne urozmaicenie opustoszałej okolicy. Alep należy dziś jeszcze do najpiękniejszych miast Wschodu i lat temu 60 liczyło 300,000 mieszkańców. Późniejsze klęski, a zwłaszcza trzęsienie ziemi z dnia 13 Sierpnia 1822 r., zmniejszyły tę liczbę do 80,000, między któremi 17,000 chrześcijan, 4,700 żydów i mała liczba Europejczyków. Charakter miasta zupełnie jest arabski, a handel między Europą, Indyjami, Persyją, Arabiją i Armeniją głównie się w niem koncentruje. W najnowszych czasach Alep stał się widownią powstania i licznych okrucieństw, popełnianych na tamecznych chrześcijanach (w jesieni 1850). Kerim-pasza, z generałami Bem i Guyon, stłumili ruch ten 6 Listopada 1850 r.
