Encyklopedyja powszechna (1859)/Alfons V Wspaniałomyśl.
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Encyklopedyja powszechna |
| Tom | Tom I |
| Rozdział | Alfons V Wspaniałomyśl. |
| Wydawca | S. Orgelbrand |
| Data wyd. | 1859 |
| Miejsce wyd. | Warszawa |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
Alfons V, Wspaniałomyślny, syn Ferdynanda Sprawiedliwego, króla Kastylii, którego Arragończycy wezwali na tron, panował od r. 1416. Był to jeden z wielkich monarchów XV wieku. Wstępując na tron, rozdarł spis nazwisk znaczniejszych panów, którzy do spisków przeciw niemu wchodzili. Niedługo potem chęć sławy wyciągnęła go z kraju, w którym krótko tylko w ciągu 40-letniego panowania swego przebywał: najprzód wojował w Korsyce przeciw Genueńczykom. potem poprowadził flotę do Neapolu, gdzie wezwała go Joanna II w pomoc przeciw Ludwikowi Andegaweńskiemu (Anjou). Po śmierci Joanny obiegł miasto Gaetę, której zdobycie miało mu zapewnić posiadanie całego królestwa, gdy flota Filipa Visconti, księcia Medyjolanu, stanęła pod Gaelą, a uderzywszy na niego wzięła go w niewolę. Wyszedłszy na wolność przez wspaniałomyślność zwycięzcy, po raz trzeci, ale już teraz pomyślnie, ponowił wyprawę na Neapol, którego stolicę zdobywszy 1412 r., ogłoszony został królem neapolitańskim. W nowém państwie obrał stałą rezydencyję, gdzie umarł 1458 w 74 roku życia. Alfons V lubił nauki i opiekował się uczonymi; sam też wszelkich dokładał starań, by historycy i poeci upamiętniali jego czyny, jakoż dzieje jego najobszerniej opisał sekretarz królewski, Antonio z Palermo.
