Encyklopedyja powszechna (1859)/Alkarsin
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Encyklopedyja powszechna |
| Tom | Tom I |
| Rozdział | Alkarsin |
| Wydawca | S. Orgelbrand |
| Data wyd. | 1859 |
| Miejsce wyd. | Warszawa |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
Alkarsin. Płyn z pozoru do wody podobny, c. g. 1,642, wrze w + 150° C. Krystalizuje w — 20° C. Ma smak arszeniku i zapach tegoż ciała, bardzo przykry; * w wodzie nierozpuszcza się, rozpuszczalny zaś we wszystkich stosunkach w eterze i alkoholu. W przystępie powietrza wydaje obfity dym, przyczem temperatura jego tak dalece się podnosi, że wkrótce zapala się płomieniem, rozkładając się na kwas arszenowy, wodę i kwas węglany. Był on już oddawna znany pod nazwiskiem płynu dymiącego Cadet’a, lecz dopiero Dumas i Bunsen poznali jego skład i własności chemiczne. Przy otrzymywaniu tego ciała, jako bardzo zapalnego, należy zachować wielką ostrożność, a szczególniej baczyć aby nie było przystępu powietrza. Otrzymuje się przez destyllacyję mieszaniny octanu potażu i kwasu arszenowego; w odbieralniku otrzymuje się dwa płyny, z których, na dole zebrany, jest powiększej części alkarsinem, nad nim zaś znajduje się kwas octowy, aceton i woda. Warstwę dolną przemywają wodą dla usunięcia ciał obcych, a następnie zmieszawszy z wapnem kaustycznem, które zatrzymuje wodę, destyllują i otrzymują alkarsin w stanie zupełnie czystym. Przechowują go w naczyniach szczelnie zamkniętych, pod warstwą wody. Dym z alkarsinu w powietrze wychodzący, gwałtownie drażni błony szluzowe nosa i oczy, jest trojący, z powodu zawartego w nim kwasu arszenowego. Kropla alkarsinu puszczona na skórę, sprawia kłucie, większa zaś ilość może sprawić rany złośliwe. Skład jego przedstawia wzór: C4H12As2. Alkarsin łącząc się z tlenem powietrza w ten sposób, że się nie zapala, rozkłada się na trzy ciała: kwas arszenowy, tudzież dwa nowe związki, nazwane przez Bunsen’a Alkargen (C4H14O5As4) i Hydrarsin (skład niepoznany). Alkarsin łączy sie z chlorem dając chlorek alkarsinu (C4H12As2Cl2).
