Encyklopedyja powszechna (1859)/Almorawidy
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Encyklopedyja powszechna |
| Tom | Tom I |
| Rozdział | Almorawidy |
| Wydawca | S. Orgelbrand |
| Data wyd. | 1859 |
| Miejsce wyd. | Warszawa |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
Almorawidy i Almohady, dwie dynaslyje maurytańsko-hiszpańskie. Na początku XI wieku, w północno-zachodniej Afryce, pewien Abdallah-ben-Jasin opowiadać zaczął Islamizm między koczującemi narodami tej krainy. Nowi wyznawcy przezwani zostali El-Morabitami, to jest ludźmi, którzy się dobrowolnie poświęcili służbie Bożej. Następca Abdallaha, Abu-Bekir, założył Marokko w r. 1070 i pozostawił dość silne państwo Jusufowi-ben-Tasfen, którego król Sewilski zawezwał do pomocy przeciwko Hiszpanom. Jusuf udał się do Europy, pokonał chrześcijan w bitwie pod Zalacca, w skutek czego, przywłaszczył sobie panowanie nad całą Arabską Hiszpaniją. Potęga Almorawidy znalazła jednakże silnych przeciwników w nowej fanatycznej sekcie Muahedin czyli Almohadów, którzy pod dowództwem Abd-ul-Mumena zdobyli Marokko w 1146 roku i zadali stanowczy cios panowaniu Almorawidów w Afryce. Jeden z następców Mumena, Jakób Alinanzor, przeprawił się z wojskiem do Hiszpanii i pobił Kastylijczyków w sławnej bitwie pod Alarcas w 1195 roku. Syn jego Mohammed wkroczył do Hiszpanii w 1210 roku na czele 500,000 wojowników, ale tym razem, trzej królowie: Alfons VIII Kastylski, Piotr II Arragoński i Sancho VII Nawarski, wspólnémi siłami, taką zadali mu klęskę, że do 200,000 Arabów legło na polach Tolozy w pobliżu pasma gór Sierra Morena. Głównym skutkiem tego zwycięztwa był ogólny upadek potęgi arabskiej w Hiszpanii, w szczególności zaś potęgi Almohadów, którzy cofnęli się do Afryki. Jakkolwiek król Grenady powołał raz jeszcze Almorawidów do wojny przeciwko Hiszpanom, a wódz ich Abu-Jusuf pobił don Sancha, arcybiskupa toledańskiego, jednakże wkrótce potem Alfons X poraził Abu-Jusufa, udał się za nim do Afryki i zdobył Marokko w 1273 roku.
