Encyklopedyja powszechna (1859)/Alruny

<<< Dane tekstu >>>
Autor anonimowy
Tytuł Encyklopedyja powszechna
Tom Tom I
Rozdział Alruny
Wydawca S. Orgelbrand
Data wyd. 1859
Miejsce wyd. Warszawa
Źródło Skany na Commons
Indeks stron

Alruny, tak się nazywały u starych Germanów mądre kobiety, zajmujące się wróżbiarstwem i leczeniem chorych. Chodziły zawsze boso i z rozpuszczonemi włosami, szata ich była biała, ujęta u spodu klamrami, a w pasie miedzianą przepaską. Wyraz Alruna zapewne pozostaje w związku etymologicznym z runą (ob.), czyli tajemnicą. — Alrunami, dziśczesny jeszcze w niektórych okolicach Niemiec zabobon, nazywa także małe figurki ludzkie, wystrugane z korzonków niektórych roślin, najwięcej z Atropa mandragora, które przechowywane w miejscach ukrytych i starannie pielęgnowane (do czego należy mianowicie w każdą sobotę kąpiel z wina), właścicielom swoim przynoszą liczne ziemskie dostatki, choć z czasem stać się mogą niebezpiecznemi dla ich duszy.


Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronie autora: anonimowy.