Encyklopedyja powszechna (1859)/Ambracyja stolica Epiru
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Encyklopedyja powszechna |
| Tom | Tom I |
| Rozdział | Ambracyja stolica Epiru |
| Wydawca | S. Orgelbrand |
| Data wyd. | 1859 |
| Miejsce wyd. | Warszawa |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
Ambracyja, stolica Epiru, nad rzeką Arachtos (dziś Arta), leży na 80 stadyi powyżej odnogi ambracyjskiej, i jest miastem najbardziej wysuniętem na północ ze wszystkich czysto helleńskich. W bagnistej nizinie, na północo-zachód od Ambracyi, leżała warownia Ambrakus. Szczęśliwe dla handlu położenie doprowadziło w starożytności to miasto do nader kwitnącego stanu, dowodem czego były przepyszne jego gmachy, jak np. świątynie Eskulapa i Minerwy. W czasie wojny peloponnezkiej Ambracyja została zburzoną, pod Cacydami jednak znów się podniosła, a Pyrrus założył w niej swoją rezydencyję. Następnie zrabowali to miasto Etolczycy i Rzymianie, poczem prawie wszyscy mieszkańcy przenieśli się do Nikopolis, a dopiero w ostatnich czasach cesarstwa rzymskiego Ambracyja doszła znowu do niejakiego znaczenia. Pocqueville odkrył ruiny Ambracyi w gęstym lesie; cytadella Pyrrusa była jeszcze w zupełnie dobrym stanie.
