Encyklopedyja powszechna (1859)/Amen
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Encyklopedyja powszechna |
| Tom | Tom I |
| Rozdział | Amen |
| Wydawca | S. Orgelbrand |
| Data wyd. | 1859 |
| Miejsce wyd. | Warszawa |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
Amen, wyraz hebrajski, znaczy: prawdziwie, wiernie, niech się tak stanie. Jezus Chrystus często używał tego słowa w sposobie twierdzącym: Amen, amen dico vobis, „Zaprawdę, zaprawdę powiadam wam.“ Kościół łaciński i grecki zachowały ten wyraz w modlitwach swoich, podobnie jak Alleluja i Hosanna. Amen kończy modlitwę Pańską czyli Ojcze nasz, tudzież wszystkie inne. Niegdyś lud po skończonych modlitwach publicznych, głośno mówił Amen. W niektórych miejscach, tudzież w Paryżu, biorący Kommuniję świętą, odpowiadają Amen, jako wyznanie wiary, po słowach kapłana: Corpus Domini nostri Jesu Christi. Wyraz ten przeszedł i do mowy potocznej, naprzykład: „To tak pewno jak Amen w pacierzu;“ „jeszcze nie amen,“ to jest, jeszcze nie koniec; „już amen,“ to jest już po wszystkiém, już się skończyło: „powiedz amen,“ to jest zgódź się, przystań, zrób koniec. Mahometanie zaczynają i kończą swoje modlitwy od słowa Amen. L. R.
