Encyklopedyja powszechna (1859)/Anadyr
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Encyklopedyja powszechna |
| Tom | Tom I |
| Rozdział | Anadyr |
| Wydawca | S. Orgelbrand |
| Data wyd. | 1859 |
| Miejsce wyd. | Warszawa |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
Anadyr, rzeka w północno wschodnim krańcu Syberyi Wschodniej; wypływa z jeziora Iwaszka, leżącego na bagnistych wyżynach pasma Stanowego w ziemi Czukczów; płynie kilkadziesiąt mil od wschodu na zachód, potém nagle zmienia kierumk prawie w przeciwną stronę, i przebiegłszy około 180 mil po pustej, z rzadka zwiedzanej przez plemiona Czukczów krainie, wpada do zatoki Ana-dyrskiej. Ujście tej rzeki całkiem zamulone naniesionym piaskiem. Dawniej przemysłowcy wypływali z Anadyru na morze w wielkich statkach; dziś jest to niepodobne. Wpadają w Anadyr rzeki: Pelidon, Herapol, Trawianka, Majnoń, Chołoń, Krasna, Ubojna, Biełaja, Czornaja i Nierpiaczja.—Część morza blizko ujścia Anadyru i między wyspami ś. Macieja i ś. Wawrzyńca, zowią niektórzy morzem Anadyrskiem.—Na wyspie rzeki Anadyr, zbudowany był r. 1649 ostróg, dziś składający się z niewielu jurt. Tu przyjeżdżają kupcy rossyjscy z Jakucka po futra, dając za nie Czukczom w zamian naczynia żelazne i miedziane, noże, tytuń i inne towary. M. B. S.
