Encyklopedyja powszechna (1859)/Anadyr

<<< Dane tekstu >>>
Autor Michał Bohusz-Szyszko
Tytuł Encyklopedyja powszechna
Tom Tom I
Rozdział Anadyr
Wydawca S. Orgelbrand
Data wyd. 1859
Miejsce wyd. Warszawa
Źródło Skany na Commons
Indeks stron
Anadyr, rzeka w północno wschodnim krańcu Syberyi Wschodniej; wypływa z jeziora Iwaszka, leżącego na bagnistych wyżynach pasma Stanowego w ziemi Czukczów; płynie kilkadziesiąt mil od wschodu na zachód, potém nagle zmienia kierumk prawie w przeciwną stronę, i przebiegłszy około 180 mil po pustej, z rzadka zwiedzanej przez plemiona Czukczów krainie, wpada do zatoki Ana-dyrskiej. Ujście tej rzeki całkiem zamulone naniesionym piaskiem. Dawniej przemysłowcy wypływali z Anadyru na morze w wielkich statkach; dziś jest to niepodobne. Wpadają w Anadyr rzeki: Pelidon, Herapol, Trawianka, Majnoń, Chołoń, Krasna, Ubojna, Biełaja, Czornaja i Nierpiaczja.—Część morza blizko ujścia Anadyru i między wyspami ś. Macieja i ś. Wawrzyńca, zowią niektórzy morzem Anadyrskiem.—Na wyspie rzeki Anadyr, zbudowany był r. 1649 ostróg, dziś składający się z niewielu jurt. Tu przyjeżdżają kupcy rossyjscy z Jakucka po futra, dając za nie Czukczom w zamian naczynia żelazne i miedziane, noże, tytuń i inne towary. M. B. S.


Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronie autora: Michał Bohusz-Szyszko.