Encyklopedyja powszechna (1859)/Andrada (Dydak)
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Encyklopedyja powszechna |
| Tom | Tom I |
| Rozdział | Andrada (Dydak) |
| Wydawca | S. Orgelbrand |
| Data wyd. | 1859 |
| Miejsce wyd. | Warszawa |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
Andrada (Dydak, Paiva d’), sławny teolog portugalski. Ze szlachetnego domu zrodzony w Koimbrze, wstąpił do stanu duchownego, zamierzając poświęcić się missyjom: ale król Sebastyjan, wyprawił go jako teologa na sobór Trydencki, gdzie się wsławił wymową i umiejętnością. Podczas soboru napisał dzieło we 4ch tomach: Orthodoxorum explicat. libri X, contra Chemnitzi petulantem audaciam, Venetiis 1564. Wywołany odpowiedzią Chemnitza, wydał: Defensio Trident. fidei catholicae, Olyssip. 1578. Ogłosił także drukiem kazania w języku portugalskim: de Advento et Quaresma 1603; das Festas de Virgen nossa Senhora et dos Santos, 1604; tudzież dziełko, bardzo dobrze przyjęte w Rzymie: de Conciliorum auctoritate. Chociaż teolog scholastyczny, pisał wytwornie i z żywością niepospolitą. Szczególne objawiał zdanie co do starożytnych mędrców poganizmu, prowadząc ich do wiary, a przez nią do zbawienia. D’Andrada miał kilku braci, także słynnych pisarzy. Jeden z nich Tomasz d’Andrada, Augustyjanin, towarzyszył Sebastyjanowi królowi portugalskiemu, w nieszczęśliwej jego wyprawie do Afryki, i wzięty był w niewolę. Chciano go wykupić; ale wołał pozostać w kajdanach, dla pocieszania towarzyszów niedoli, pomiędzy których rozdał pieniądze, nadesłane mu przez Filipa II i jego siostrę hrabinę Ledesma. Podczas niewoli napisał pod imieniem Tomasza a Jesu, śliczne i głębokie Medytacyje o męce Pana naszego Jezusa Chrystusa, tłómaczone na różne języki. Umarł w niewoli r. 1575. L. R.
