Encyklopedyja powszechna (1859)/Angelicy
<<< Dane tekstu >>> | |
Autor | |
Tytuł | Encyklopedyja powszechna |
Tom | Tom I |
Rozdział | Angelicy |
Wydawca | S. Orgelbrand |
Data wyd. | 1859 |
Miejsce wyd. | Warszawa |
Źródło | Skany na Commons |
Indeks stron |
Angelicy, heretycy w trzecim wieku, tak nazwani, że wierzyli, iż świat stworzony został przez aniołów i oddawali im cześć zabobonną, zbliżającą się do bałwochwalstwa; podług innych zaś, że twierdzili, iż prowadzą życie anielskie. Ta herezja sięgać może nawet czasów apostolskich, pod nazwiskiem Angelo-latryi, ponieważ święty Paweł w liście do Kolossan (2, 18), wspomina o zabobonnej czci aniołów. Symon czarnoksiężnik nauczał, że niektórzy aniołowie mają być boską czcią chwaleni, jako bogowie mniejsi, którzy i świat stworzyli i przez proroków mówili. W trzecim wieku Angelicy rozkrzewili się w Pizydyi i Frygii, zakładali domy modlitwy i głosili, że ponieważ Bóg jest niewidzialny i niepojęty, dosięgać do niego można nie inaczej tylko za pośrednictwem aniołów. Twierdzili, że ich widzą najdokładniej. Sobór Laodycejski w r. 362 potępił Angelików. L. R.
Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronie autora: Leon Rogalski.