Encyklopedyja powszechna (1859)/Anty-papież
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Encyklopedyja powszechna |
| Tom | Tom I |
| Rozdział | Anty-papież |
| Wydawca | S. Orgelbrand |
| Data wyd. | 1859 |
| Miejsce wyd. | Warszawa |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
Anty-papież, przeciwnik, spółzawodnik papieża prawnie obranego, naczelnik stronnictwa, które zaprowadzając odszczepieństwo w Kościele katolickim, targa się na obalenie prawdziwej Głowy Kościoła i swego przywódzcę na stolicy apostolskiej osadza. Liczą dwudziestu ośmiu Anty-papieżów, od wieku III ery chrześcijańskiej, byli nimi: 1) Nowacyjan, kapłan rzymski, który powstał przeciwko papieżowi Kornelijuszowi, w r. 251 wybranemu. 2) Ursycyn, spółzawodnik papieża Damazego w 367 r. 3) Eulalius, wiódł spór o stolice apostolską z Bonifacym I, wybranym 418 r. 4) Wawrzyniec, wybrany tegoż dnia co papież Symmach 498 r. 5) Dyjoskor, dyjakon, wybrany przeciw papieżowi Bonifacemu II w 530 r. 6) Piotr i Teodor, jeden od duchowieństwa, drugi od wojsk Justynijana II wspierani, przez dni kilka zasiadali na stolicy apostolskiej r. 6S6; lecz gdy duchowieństwo, lud i wojsko zgodzili się na wybór Konona, tamci wygnani zostali. 7) Teodor i Paschalis, spółzawodnicy, usunięci w skutek kanonicznego wyboru Sergijusza 6S7 r. 8) Teofilax powstał przeciwko Pawłowi I papieżowi, wybranemu r. 757; ale rozdwojenie nie trwało dłużej nad kilka miesięcy. 9) Konstantyn, brat Totona, książęcia Nepi, zbrojną ręką wszedłszy do kościoła ś. Piotra, rozkazał się poświecić i ogłosił sie papieżem, po śmierci Pawła I, zaszłej r. 767, i przez 13 miesięcy był przywłaszczycielem rządów Kościoła. 10) Filip, zakonnik, był także ogłoszony papieżem przez stronnictwo Waldiperta, kapłana rzymskiego, 768 r. 11) Zynzym, wystąpił przeciw papieżowi Eugenijuszowi II, wybranemu 824 r. 12) Anastazy, powstał przeciw Benedyktowi III, wybranemu 855 r. 13) Sergijusz, powstał przeciw Formozowi papieżowi, wybranemu 819 r. 14) Bonifacy, przywłaszczył stolicę po śmierci Formoza papieża w 896 r; ale wkrótce wygnany z niej przez Stefana VII papieża. 15) Leon, wiódł spór o papieztwo z Janem XII i Benedyktem V, w 955 i 964 r. 16) Grzegorz, wybrany był przeciwko Benedyktowi VIII, 1012 r. 17) Sylwester, mianowany III i Jan, mianowany XX, których Benedykt IX miał za nieprzyjaciół, i którym wydał stolice, dobrowolnie ją opuściwszy, zrzekli się praw roszczonych, za wdaniem się kapłana imieniem Gracyjana, i ustąpili Grzegorzowi VI prawemu papieżowi, 1044 r. 18) Mincius, przezwany Benedyktem, był wybrany przeciw papieżowi Mikołajowi II 1059 r.: ale sam złożył przywłaszczone dostojeństwo. 10) Kadalous, pod imieniem Honoryjusza II, ogłoszony papieżem bez zezwolenia kardynałów, wolą jedynie cesarza Henryka IV, powstał przeciw Alexandrowi II, wybranemu 1061 r., i blizko pięciu lat siedział na stolicy apostolskiej, po dwakroć był wypędzany z Rzymu, który oblegał i zginął nędznie, niechcąc złożyć nieprawej władzy. 20) Guibert z Rawenny, pod imieniem Klemensa III, wybrany przez stronnictwo na soborze bryxyeńskim (w Bresse), opierał się papieżowi Grzegorzowi VII, wybranemu 1073 r. 21) Teobald, przezwany Celestynem II od kilku kardynałów, nazwał się Anakletem II, i dzierżał stolicę przeciw Innocentemu II, wybranemu 1130 r. 23) Oktawijan, wybrany przez stronników Piotra syna Leona, nazwał się Wiktorem IV, przywłaszczył stolicę apostolską, i przez lat cztery nią władał, przeciw Alexandrowi III papieżowi, 1159 r. 24) Piotr, zakonnik reguły ś. Franciszka, pod imieniem Mikołaja V, wybrany w Rzymie wtenczas, kiedy stolica apostolska znajdowała się we Francyi. Jan XXI papież, wybrany 1316, trzymał go w więzieniu przez resztę dni jego. 25) Robert, pod imieniem Klemensa VII dał początek wielkiemu odszczepieństwu zachodniemu (1378 r.), i zasiadał na stolicy w Awenijonie przeciw papieżowi Urbanowi VI i Bonifacemu IX jego następcy. 26) Piotr de Luna, wybrany przez stronników Klemensa VII na jego następcę 1394 r. i wziął imię Benedykta XI, XII lub XIII. Dzierżał stolicę w Paniscola w Katalonii, około lat 30, przeciwko Bonifacemu IX i jego następcom. 27) Idzi de Munion, Hiszpan, kanonik barceloński, wziął imię Klemensa VIII i przywłaszczał władze papiezką w ciągu lat pięciu, przeciw Marcinowi V papieżowi, od 1424—1429 r. 28) Amadeusz VIII, książę Sabaudzki, wybrany na soborze Bazylejskim 1439 r., wziął imię Felixa V, i trzymał stolice apostolską przeciwko papieżom: Eugenijuszowi IV i Mikołajowi V, lecz na rzecz tego ostatniego zrzekł się swej władzy 1449 r. L. R.
