Encyklopedyja powszechna (1859)/Apofillit
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Encyklopedyja powszechna |
| Tom | Tom II |
| Rozdział | Apofillit |
| Wydawca | S. Orgelbrand |
| Data wyd. | 1859 |
| Miejsce wyd. | Warszawa |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
Apofillit. Pierwsze jego okazy znaleziono w skałach amfibolowych, w lltoe w Szwecyi; z powodu połysku perłowej macicy nazwano go ichtyoftalmem (rybie oko). Następnie znaleziono go w wielu miejscowościach, a szczególniej obficie na wyspach Faroë, Naalsoë i w Irlandyi, gdzie się znajduje w skałach wulkanicznych. Apofilit natrafia się w massach blaszkowych i w kryształach; pierwotna jego postać słup kwadratowy. Łupliwość bardzo wyraźna równolegle do podstawy i kryształy bardzo łatwo się łupią w tym kierunku. Barwy białej, szarawej, błękitnawej lub różowawej, przezroczysty lub przynajmniej przeświecający. Odmiana nazwana albinem przez Wernera, pochodząca z Marienberg w Czechach, jest nieprzezroczysta, biało-matowa, co zdaje się pochodzić od pewnej chemicznej zmiany. Twardość 4,5; c. = 2,335. Pod dmuchawką topi się w blaszki; w mocnym płomieniu wzdyma się i topi w szkło bezbarwne, z kwasami daje galaretę. Chemicznie jest tu podwójny krzemian wapna i potażu, wzoru: SSiO3.CaO + (2SiO3). KO + 16. Aq. K. J.
