Encyklopedyja powszechna (1859)/Apokaliptycy
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Encyklopedyja powszechna |
| Tom | Tom II |
| Rozdział | Apokaliptycy |
| Wydawca | S. Orgelbrand |
| Data wyd. | 1859 |
| Miejsce wyd. | Warszawa |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
Apokaliptycy. Wspaniałe prorocze obrazy Apokalipsy czyli Objawienia ś. Jana, zwracały na się pilną uwagę uczonych, zwłaszcza miłośników tajemnic w nich zawartych. Ci, którzy w obrazach apokaliptycznych zgłębiali historyję rozwoju Kościoła Chrystusowego, równie jak przyszłych jego losów, tudzież znaczenie każdego obrazu wyjaśnić usiłowali, zwani byli Apokaliptykami. Tysiącletnie królestwo i Nowe Jeruzalem stało się źródłem wymarzonych nadziei. Szereg Apokaliptyków rozpoczynają w drugim wieku Justyn męczennik i Ireneusz. Opat Joachim z Floris w Kalabryi (zmarły r. 1202) przepowiadał upadek Kościoła i jego odnowienie na rok 1260, podług „Ewangelii wiecznej“ (Apokal. 14, 6). Katharowie, Waldensi i Hussyci powoływali się na przepowiednie Apokalipsy, przeciw hijerarchii Kościoła rzymskiego. Od r. 1727 Bengel, duchowny protestancki w Wirtembergskiem, pracował nad rozjaśnieniem tajemnic apokaliptycznych. Obrachował zjawienie się Antychrysta na lata 1832—1836, przyjście Jezusa Chrystusa na dzień 18 Czerwca 1836, tysiącletnie królestwo od r. 1836, do 2836, skończenie świata i sąd ostateczny na rok 3,836. W drugiej połowie XVIII wieku zajmowali się naukowym wykładem Apokalipsy Herder i Eichhorn. (ob. Objawienie ś. Jana). L. R.
