Encyklopedyja powszechna (1859)/Apokaliptycy

<<< Dane tekstu >>>
Autor Leon Rogalski
Tytuł Encyklopedyja powszechna
Tom Tom II
Rozdział Apokaliptycy
Wydawca S. Orgelbrand
Data wyd. 1859
Miejsce wyd. Warszawa
Źródło Skany na Commons
Indeks stron
Apokaliptycy. Wspaniałe prorocze obrazy Apokalipsy czyli Objawienia ś. Jana, zwracały na się pilną uwagę uczonych, zwłaszcza miłośników tajemnic w nich zawartych. Ci, którzy w obrazach apokaliptycznych zgłębiali historyję rozwoju Kościoła Chrystusowego, równie jak przyszłych jego losów, tudzież znaczenie każdego obrazu wyjaśnić usiłowali, zwani byli Apokaliptykami. Tysiącletnie królestwo i Nowe Jeruzalem stało się źródłem wymarzonych nadziei. Szereg Apokaliptyków rozpoczynają w drugim wieku Justyn męczennik i Ireneusz. Opat Joachim z Floris w Kalabryi (zmarły r. 1202) przepowiadał upadek Kościoła i jego odnowienie na rok 1260, podług „Ewangelii wiecznej“ (Apokal. 14, 6). Katharowie, Waldensi i Hussyci powoływali się na przepowiednie Apokalipsy, przeciw hijerarchii Kościoła rzymskiego. Od r. 1727 Bengel, duchowny protestancki w Wirtembergskiem, pracował nad rozjaśnieniem tajemnic apokaliptycznych. Obrachował zjawienie się Antychrysta na lata 1832—1836, przyjście Jezusa Chrystusa na dzień 18 Czerwca 1836, tysiącletnie królestwo od r. 1836, do 2836, skończenie świata i sąd ostateczny na rok 3,836. W drugiej połowie XVIII wieku zajmowali się naukowym wykładem Apokalipsy Herder i Eichhorn. (ob. Objawienie ś. Jana). L. R.


Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronie autora: Leon Rogalski.