Encyklopedyja powszechna (1859)/Appogiatura
<<< Dane tekstu >>> | |
Autor | |
Tytuł | Encyklopedyja powszechna |
Tom | Tom II |
Rozdział | Appogiatura |
Wydawca | S. Orgelbrand |
Data wyd. | 1859 |
Miejsce wyd. | Warszawa |
Źródło | Skany na Commons |
Indeks stron |
Appogiatura (z włoskiego: appogiare podpierać), w śpiewie rodzaj ozdoby, wynikły z użycia (a nawet dłuższego niekiedy zatrzymania) tonu wstępnego do istotnego tonu melodyi. Znakiem jej jest nótka drobna przed większą, czyli główną melodyj położona, której to notki wartość, kosztem głównej zyskana, to jest czy zabiera jej połowę, czy nawet dwie-trzecie, jeśli tamta jest z punktem, oznacza się w ten sposób: lub . Jeśli szybko ma przemknąć, wyraża się nótkę maleńką, której chorągiewkę kreska poprzeczna przecina np. . Odległość noty wstępnej od głównej bywa rozmaita, a miejsce jej tak u góry jak u dołu. O. K.
Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronie autora: Oskar Kolberg.