Encyklopedyja powszechna (1859)/Appozycyja
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Encyklopedyja powszechna |
| Tom | Tom II |
| Rozdział | Appozycyja |
| Wydawca | S. Orgelbrand |
| Data wyd. | 1859 |
| Miejsce wyd. | Warszawa |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
Appozycyja, tak w grammatyce nazywa się rzeczownik, albo też przymiotnik rzeczownie użyty, dodany do innego imienia rzeczownego, w celu objaśnienia i lepszego określenia go, np.: „mój stryj, budowniczy,“ dla odróżnienia go od innego stryja, dajmy na to „lekarza“ i t. d. Niekiedy też appozycyja mieści się w kilku wyrazach lub w całem zdaniu, np.: „cesarz Tytus, rozkosz rodzaju ludzkiego.“
