Filozofia bytu w „Beniamin Major” Ryszarda ze świętego Wiktora/Przedmowa
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Filozofia bytu w „Beniamin Major” Ryszarda ze świętego Wiktora |
| Wydawca | Towarzystwo Naukowe KUL |
| Data wyd. | 1957 |
| Miejsce wyd. | Lublin |
| Źródło | skany na commons |
| Indeks stron | |
Istotne i nowe w metafizyce Ryszarda są ustalone przez niego inne niż te, które zastał, ontologiczne zasady, wiążące i porządkujące byty, jako elementy rzeczywistości. Poprawny w ustalaniu tych zasad realizm i empiryzm wyrażał Ryszard w terminologii, która może sugerować różnego typu idealizmy. Aby to rozróżnić i zakwalifikować, należało wniknąć w tok myślenia Ryszarda i sformułowane w definicjach skróty poglądów odczytać przy pomocy, komentujących te skróty, tekstów „Beniamin Major". Stąd rozprawa otrzymała charakter informowania o przebiegu myśli Ryszarda, o jej zależnościach i założonych tezach. Stała się uczestniczeniem w przemyśliwaniu z Ryszardem jego problemów.
Metoda, by informować o Ryszardzie na jego sposób i przez rozwiązywanie z nim niepokojących go kwestii, ratuje przed interpretacjami dowolnymi. Pozwala też wydobyć jego metafizykę, uwikłaną w rozważaniach o kontemplowaniu bytów, jako o sposobie dochodzenia do Boga i zaproszeniu Go do duszy. Nie zmienia jednak faktu, że rozprawa, która stanowi przede wszystkim informację o metafizyce Ryszarda jest tylko usiłowaniem wyrażenia myśli.
Jest jednak usiłowaniem mówienia w taki sposób o Ryszardzie na tle uwarunkowań kultury intelektualnej XII wieku i na tle całej dyskusji nad filozofią następcy Hugona, by można było uniknąć niebezpieczeństwa parafrazy i najdokładniej wymierzyć osiągnięcia Ryszarda.
Jest usiłowaniem mówienia o stosunku człowieka do Boga na sposób Ryszarda, a więc o mistyce, uzasadnianej metafizyką, czyli o kontemplacji, jako wypadkowej mistyki i metafizyki, by stwierdzić, że kontemplacja jest nauką filozoficzną, różną od teologii, mistyki i filozofii w ogóle.
I jest ustalaniem faktu, że Ryszard wyłamał się z nurtu platońsko-pseudo-dionizyjskiego przez ustawienie problemów kontemplacji na pozycjach metafizyki i mistyki najrealniej normujących stosunek człowieka do Boga.
Korzystając z okazji wydania rozprawy składam serdeczne podziękowanie za trud tworzenia we mnie kultury filozoficznej P. Prof. Dr Stefanowi Swieżawskiemu, O. Prof. Dr Albertowi Krąpcowi, Wydziałowi filozofii i drogiemu Katolickiemu Uniwersytetowi Lubelskiemu.
Lublin, 30 czerwca 1954.
Dodatkowe informacje o autorach i źródle znajdują się na stronie dyskusji.