Fin de siècle/Życiowe Corso

<<< Dane tekstu >>>
Autor Astarot
Tytuł Życiowe Corso
Pochodzenie Fin de siècle
Wydawca Karol Wachtl
Data wyd. 1899
Miejsce wyd. Łódź
Źródło Skany na Commons
Inne Cały tekst
Pobierz jako: EPUB  • PDF  • MOBI 
Indeks stron
ŻYCIOWE CORSO.

Nasze życie jest jak Corso,
Gdyż pod losów tajnych wodzą
I mężczyzni i kobiety
Przed oczami nam przechodzą.

I nas — choć się opieramy —
Naprzód niesie życia Corso,
I płyniemy tem weselej,
Im rozgłośniej dzwonim... forsą.

A po drodze, gdzie kto może,
Odpoczynkiem się nasyca;
Gdy spódniczka zaszeleści,
Wnet zapada w głąb’ kotwica.

Niejednego nieszczęśnika
Znęci cudny śpiew syreni,
Śpiew ten póty brzmi w twem sercu,
Aż odbije się... w kieszeni.


Choć fortuna bywa ślepą,
Lecz ten, kogo łokciem bodnie,
Wnet naocznie stwierdzi: wszystko
W Corsie życia jest przechodnie.

Smutek, radość i nienawiść,
Miłość, która życie słodzi,
Szczęście, nędza i bogactwo
Wraz się zjawia i przechodzi.

Wszystko to, co trwa pod słońcem,
Jest zaledwie krótką chwilką,
A niezmienną wyjątkowo
Zmienność kobiet bywa tylko.

Corso jest też błędną drogą,
Gdy się ludzie zwalą tłuszczą,
Nic perswazja nie pomoże —
Wykroczenia się dopuszczą.

To też jest to dosyć trudnem,
Póki Corso trwa na ziemi,
Stale żyć na dobrej stopie
Z żywiołami rozlicznemi.

A więc pilnie bacz na ziemię,
Choć się nieraz rwiesz ku górze,
Bowiem nogi w lot podstawiać
W bliźnich Twoich tkwi naturze.


ŻYCIOWE CORSO.


Bacz, byś drogą szedł właściwą,
Doświadczenie miej na względzie,
Zwłaszcza wtedy, kiedy tobie
Towarzyszki trzeba będzie.

Gdy ci w Corso zajdzie miłość,
Jeśli nadmiar masz pieniędzy,
Baw się... lecz gdy o małżeństwie
Wspomną — drapnij jaknajprędzéj.

Abyś nie wpadł w zdradne sidła,
Co na ciebie czychać mogą —
Drapnij... choćby z przed ołtarza
I sam dalej idź swą drogą.

separator poziomy


Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronie autora: Karol Wachtl.