Fin de siècle/Nowożytna Cyrce

<<< Dane tekstu >>>
Autor Astarot
Tytuł Nowożytna Cyrce
Pochodzenie Fin de siècle
Wydawca Karol Wachtl
Data wyd. 1899
Miejsce wyd. Łódź
Źródło Skany na Commons
Inne Cały tekst
Pobierz jako: EPUB  • PDF  • MOBI 
Indeks stron
NOWOŻYTNA CYRCE.

Wpływ każdej pięknej kobiety
Działa na mężczyzn szalenie,
Lecz działa w przeróżny sposób —
Jak uczy nas doświadczenie.

Jednego zmienia w bożyszcze,
Drugiego zaś — w niewolnika;
Z poczciwca uczyni łotra,
W łotra — dobroci tchem wnika.

Siłaczy przemieniać w słabych
Z łatwością każdej się zdarzy,
Zwłaszcza zaś świetnie potrafią
Bogaczy zmieniać w nędzarzy.

Co się zaś męża dotyczy —
Na nic tu zębów zgrzytanie —
Choćby baranem był tylko,
Wkrótce jeleniem zostanie.


Co gorsza, nie dość jej na tem,
Że już wyrosną mu rogi,
Jeszcze mu z każdym romansem
Świeże przyprawia odnogi.

Lubo to stara historja,
Czyż wiedzą ślepi mężowie,
Że przygód żony dyarjusz
Na własnej dźwigają głowie?

A żona? Oczy spuszczone...
Minka niewinna i słodka...
Porzuca kształty niewieście
I oto łasi się — kotka!

Stary, poważny, uczony,
Jak kot się nieraz zakocha,
Wtedy mu ostre pazurki
Zapuszcza w serce — pieszczocha.

Odkąd istnieją niewiasty,
Gorącem pragnieniem płoną,
By, jako Danae, zdobyć
Miłość na złoto zmienioną.

Niejedna znów jest Dalillą,
Wszakże za swoje fawory —
Głupim cherlakom — Samsonom
Strzyże nietylko kędziory.


NOWOŻYTNA CYRCE.


Przed laty stara Europa
Uległa amorom byka,
Że się ród cieląt rozmnożył,
Najjaśniej z tego wynika.

Ach, z mitologii mam jeszcze
Naprzykład Ledę w zapasie:
Każdy mąż śpiewa łabędzią
Miłości pieśń w naszym czasie.

A Cyrcą z żonek niejedna
Napewno mogłaby zostać,
Gdyż biednym mężom nadają
Tę samą, co ona postać!


Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronie autora: Karol Wachtl.