Gdy młode serca giną... (Heine, 1912)
| ←O serce, nie łam się klęską... | Gdy młode serca giną... Z martwej roztoki Z „Księgi pieśni“ Heinego Heinrich Heine |
Śmierć jest wieczystą nocą...→ | |
| Przekład: Władysław Orkan. |
9.
Gdy młode serca giną,
Drwi gwiazd chorowód złoty;
Wpatrz się myślą w dal siną,
Co-ć mówią ich migoty? —:
„Miłują się ludziska
Z całego wprawdzie serca,
A smutek ich uciska,
Męka wzajemna uśmierca.
Nam, świetlistym cherubom,
Obcy ten żar miłości,
Który jest ludziom zgubą —
Przeto-śmy wiecznej młodości“.
