Gdzie dawniej źrenicami...

←Panicz i dziewczyna

Gdzie dawniej źrenicami...^[1]
Poezye Adama Mickiewicza. T. 1. (1899)
Poezye przypisywane Mickiewiczowi
Adam Mickiewicz

Ułamek z improwizacyi→

Gdzie dawniej źrenicami oświecane twemi,
Kwiaty wschodziły, godne archanielskiej skroni,
Potem rwałem ci bukiet na tej samej błoni,
Pomieszany z piołunem, z wierzby płaczącemi.

Kiedy ją chwast i blekot na zawsze zaciemi,
Za cóż się czysty kwiatek na tej niwie płoni?
I ten za bukiet przyjmij; niegodzien twej dłoni,
Lecz wzrósł na poświęconej twym pobytem ziemi.

Ach! podobne me serce do owej krainy;
Niegdyś — blizkie twych piersi — w młodzieńczej ozdobie
Niosło ci piękne czucia i szlachetne czyny;

Dziś występne, niestety, nie ze swojej winy.
Choć dla drugich w szalonej cierpiało chorobie,
Nie gardź niem! Było kiedyś poświęcone tobie.

↑ Sonet tu pomieszczony ukazał się w druku w »Dzienniku wileńskim« r. 1827 (w oddziale »Literatury nadobnej« t. II, str. 320), który w spisie pomieszczony został między utworami niewątpliwie Mickiewiczowskimi. Za jego autentycznością przemówił p. Stanisław Estreicher w artykule p. t. »Nieznany sonet do Maryli« (w »Świecie« 1892), Słaby on jest; więc go w tem miejscu podaję, ponieważ zupełnej pewności, że jest pióra Mickiewicza, nie posiadamy, chociaż dużo za tem przemawia.

Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronie autora: Adam Mickiewicz.

[1] Sonet tu pomieszczony ukazał się w druku w »Dzienniku wileńskim« r. 1827 (w oddziale »Literatury nadobnej« t. II, str. 320), który w spisie pomieszczony został między utworami niewątpliwie Mickiewiczowskimi. Za jego autentycznością przemówił p. Stanisław Estreicher w artykule p. t. »Nieznany sonet do Maryli« (w »Świecie« 1892), Słaby on jest; więc go w tem miejscu podaję, ponieważ zupełnej pewności, że jest pióra Mickiewicza, nie posiadamy, chociaż dużo za tem przemawia.

[1]