Gry i zabawy towarzyskie/Straż pograniczna
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Gry i zabawy towarzyskie |
| Podtytuł | w pokoju oraz na wolnem powietrzu |
| Wydawca | Wydawnictwo M. Arcta |
| Data wyd. | 1910 |
| Druk | Drukarnia M. Arcta |
| Miejsce wyd. | Warszawa |
| Źródło | Skany na Commons |
| Inne | Cała książka |
| Indeks stron | |
Grający dzielą się na dwie równe połowy, z których jedna zostaje strażą, druga kryje się, gdzie kto może najlepiej. Los oznacza, która partja ma zaczynać. Strażnicy obierają stanowisko, stają w ten sposób, żeby nie widzieć reszty grających, którzy się kryją, i porachowawszy do pewnej umówionej liczby, odwracają się i idą na poszukiwanie. Przytem szukając, starają się nie bardzo oddalać od swego stanowiska.
Skoro strażnik zobaczy nieprzyjaciela, woła natychmiast: «zatrzymuję!», nazywając go po imieniu i wraz ze wszystkiemi strażnikami śpieszy wrócić na stanowisko, gdyż nieprzyjaciel ściga ich, usiłując złapać. Jeśli poznany nieprzyjaciel nie złapie strażnika, a strażnicy już do swego miejsca dobiegli, wtenczas nieprzyjaciele, którzy gonili, zostają, a strażnicy poszukiwania swe rozpoczynają na nowo. Zdarza się, że wykryty nieprzyjaciel nie mogąc złapać strażnika, zagrodzi mu drogę i stanie pomiędzy nim, a miejscem przeznaczonem dla straży, wtedy może wołać na swych towarzyszów «ratunku!». Ci wypadają z kryjówki i dopomagają mu w łapaniu. Jeśli pościg uda się, gra rozpoczyna się od początku, ale role grających zmieniają się.
