Hasło do boju Rycerzy Polskich
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Hasło do boju Rycerzy Polskich |
| Pochodzenie | Pieśni narodowe |
| Wydawca | Leon Idzikowski |
| Data wyd. | 1916 |
| Druk | Drukarnia Polska w Kijowie |
| Miejsce wyd. | Lwów |
| Źródło | Skany na Commons |
| Inne | Cały zbiór |
| Indeks stron | |
Rycerzy Polskich.
Idźmy gdzie nas Wódz nasz wzywa,
Idźmy, odwagą zagrzani —
Już i stąd chwały przybywa,
Żeśmy od niego wezwani.
Ojczyzna w ręce swych synów,
Drogie nadzieje powierza;
Cóż silniej do mężnych czynów,
Może zapalić Rycerza.
Poniesiem na dzielne sprawy,
Dwie wielkie cnoty natchnienia;
Hasło dawnej przodków sławy,
I braci naszych życzenia.
Ta droga nas nie omyli,
Pośpieszymy bitym torem;
Bracia ją nasi znaczyli
Krwią, odwagą i honorem.
Któreż już nie znają kraje
Oręża naszego mocy,
I tam kędy słońce wstaje,
I wśród głębokiej północy.
Odświeżmy nasze ozdoby,
Zabytki Sarmatów męstwa,
A rozrzucone ich groby,
Uczyć nas będą zwycięstwa.
Ty Boże, coś Ojcom sprzyjał,
Coś wsławił Lechitów ziemię,
Czemużbyś wnuków omijał?
Wszakżeśmy to samo plemię.
Plemię co w świetnej ozdobie,
Niesie ci ofiar tysiące,
Co niegdyś na świętych grobie:
Harde strącało miesiące —
Idźmy — lecz po cóż te żale?
Nie można uczucia wzbronić!
Przebóg, w tak smutnym rozdziale:
Wolno Rycerzom łzy ronić.
Już trąba wyjazd ogłasza,
Nadchodzi przykre rozstanie,
Zostań tu zdrowa krwi nasza,
Zostań przyjaźni, kochanie.
Nie płaczmy nad naszym losem —
Do chwały tu trzeba śpieszyć,
I raczej sławy odgłosem,
Stęsknione serca pocieszyć.
Nie będziecie nas płakały
Matki, siostry i kochanki,
Bo śmierć sama w polu chwały,
Jest szczęściem prawej Słowianki.
Gdziekolwiek na obce brzegi,
Wezwane Marsa rozkazem,
Pójdą te męskie szeregi:
Ojczyzno! ty z nami razem.
Twój orzeł leci przed nami,
Ku słońcu lot swój kieruje,
Stamtąd wziętemi ogniami,
Serce Lechitów zajmuje.
Biegnijmy w ojczystą stronę,
Zwracając troskliwe oczy:
Serca miejscem podzielone,
Braterska miłość jednoczy.
Przyjdzie czas, gdy na tej ziemi
W pośród świetnych zwycięstw znaków —
Ujrzymy się szczęśliwemi,
Ustaliwszy byt Polaków.
