Hiena
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Hiena |
| Pochodzenie | Upominek z prac Stanisława Jachowicza |
| Wydawca | Jarosław Leitgeber |
| Data wyd. | 1902 |
| Miejsce wyd. | Poznań |
| Źródło | Skany na commons |
| Indeks stron | |
Hiena może się nazwać wilkiem afrykańskim. Jest wielkości naszego wilka, lecz postać ma daleko straszliwszą. Gdy jest zła, na całym grzbiecie włosy się jej najeżają i tem straszniejszą się staje. Zgadza się to z jej przyrodzeniem, bo hiena jest zwierzęciem złośliwem, żarłocznem i najzażartszem. Postrzegłszy człowieka, zwłaszcza samotnego, bieży ku niemu. Podróżujący murzyn zastawia się przed nią worem, wypchanym słomą, którego hiena chwyta się zębami z taką zażartością, że daleko ją w ten sposób prowadzić można. Podróżujący murzyni zawsze taki wór z sobą biorą. Hiena szuka zdobyczy wieczorami i w nocy. Napada na różne zwierzęta, dusi je jak wilk i pożera. Wykopuje trupy na cmentarzach, bo nadpsute mięso największym jest dla niej przysmakiem. Są dwa gatunki hieny: pręgowana i pstrokata; pierwsza jest nieco mniejsza od drugiej. Pokazywano ją nieraz do wysokiego stopnia oswojoną.
