Historya Nowego Sącza/Tom III/Rozdział VIII
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Stan kollegiaty w XVIII. wieku |
| Pochodzenie | Historya Nowego Sącza Tom III. Zabytki dziejowe miasta |
| Wydawca | Nakładem autora |
| Data wyd. | 1902 |
| Druk | Drukarnia Wł. Łozińskiego |
| Miejsce wyd. | Lwów |
| Źródło | Skany na Commons |
| Inne | Cały tom III |
| Indeks stron | |
O bogactwie sprzętów kościelnych dawnej kollegiaty sandeckiej świadczy inwentarz z r. 1726, jakim rzadko który dziś kościół poszczycić się może. Dla ciekawości miłośników przeszłości, tudzież ze względów ochrony od zniszczenia, podaję go w całej osnowie:
Monstrancya wielka staroświecka pozłocista, ważąca grzywien 68, krzyżyk z niej spadł, trzeba go naprawić.
Monstrancya druga mniejsza, nakształt słońca w promienie, wszystka pozłocista z Aniołkami. Do tej monstancyi krzyżyk krzyształowy z kamieniami czeskimi. Item krzyżyk maluśki, szczerozłoty, cum ligno vitae[2].
Krzyż wszystek biały, z Ewangelistami pozłoconymi, cum effigie Crucifxi, z promieniami pozłoconymi, po drugiej stronie z Relikwiami, z kamieniami trzema, czwartego niedostaje.
Krzyż mniejszy wszystek biały, cum effigie Crucifixi i czterech Ewangelistów, ze znakami pozłoconymi.
Krzyż srebrny biały krzyształowy, cum ligno vitae.
Krzyż albo krucyfiks srebrny cum sede, wszystek biały, którego do pogrzebów zażywają.
Krzyż in sede obłamany, z Relikwiami bez pasyjki srebrny.
Relikwiarz nakształt skrzyneczki srebrny, ze szkłem bez Relikwii, z Bobowej kupiony.
Relikwiarz srebrny bł. Jana Kantego, z biretem na wierzchu.
Trybularz srebrny ze czterema łańcuszkami.
Łódka srebrna do kadzidła i z łyżeczką srebrną.
Miednica wielka srebrna, z nalewką wielką srebrną, pstro złocista, z herbem. Illustris Fusorii Custodis[3].
Lichtarzów srebrnych wielkich para, mniejszych para, jeszcze mniejszych para trzecia.
Lichtarzów stołowych srebrnych para, pstro złocistych.
Lampa wielka ze trzema łańcuszkami, z Aniołkami trzema, tę wieszają przed wielkim ołtarzem.
Lampa mniejsza z koroną, z dłuższymi łańcuszkami, którą wieszają przed Cimboryum, ogniwek kilka niedostaje.
Lampa najmniejsza srebrna, którą wieszają przed Najśw. Panną Różańcową.
Ampułki srebrne wielkie pozłociste, z gałeczkami okrągłemi, u spodku z miednicą srebrną.
Ampułki srebrne mniejsze, pstro złociste.
Ampułki srebrne gładkie, u których wieczka i sedes pozłacane, z guziczkami na wierzchu.
Ampułki srebrne wybijane białe, z wieczkami.
Ampułki srebrne białe gładkie małe, z herbami i literami.
Puszka srebrna na hostye, z krzyształem na wierzchu wprawionym.
Kociołek srebrny na święconą wodę, z obłączkiem srebrnym.
Stypuła[4] srebrna kantorowska, na której Pan Jezus stoi, miejscami pozłocista, a w środku drzewo.
Laski drewniane w cynę oprawne, na wierzchu gałki srebrne duże.
Puszka alias pixis srebrna wielka, z trzema Aniołkami, wybijana z koroną wkoło, wszystka pozłocista, na wierzchu krzyż ze światem.
Pixis albo puszka druga, srebrna mniejsza pozłocista, cum operculo majori, z krzyżem cum conopeo sericeo.
Puszka miedziana staroświecka pozłacana.
Kielichów wszystkich srebrnych nro 24, jako to: kielichów in specie trzy staroświeckich wielkich, z różnemi wieżyczkami, osobami, kamieniami; kielich czwarty srebrny staroświecki z Aniołkami, z różyczkami, z kamieniami, z perłami, wszystek pozłocisty z Pasyą cum sede.
Kielichów srebrnych dwa, wielkich parzystych sztychowanych i wybijanych, na których misterya Passionis, pozłociste obadwa.
Kielichów cztery jednakowych srebrnych, powierzchu Aniołkowie sztychowani z essami i różne wybijania są na nich pozłociste.
Kielichów staroświeckich sześć, trzy gładkich z wieżyczkami pod kuppą, gdzie ręką trzymają, a trzy z koronami pozłociste.
Kielich wpół złamany, na którym Jezus Marya Józef.
Kielich złamany wybijany, z Aniołkami i z sztukami, z koroną wkoło pozłocisty.
Kielichów trzy miejscem pozłacanych, wybijanych srebrnych.
Kielich mały wybijany, srebrny pstro złocisty, wybijany z Aniołkami dwoma, trzeci odleciał.
Kielich srebrny modny, miejscem gładki, a miejscem wybijany, wszystek pozłocisty, A. D. 1712 sprawiony.
Kielich srebrny, teraźniejszą robotą pstro złocisty, sztuczki sztychowane, z podpisem i herbem Jegomości księdza Józefa Jordana, kanonika krakowskiego, archidyakona sandeckiego († 1729).
Kielich miedziany bez kuppy, tylko sedes jest.
Patyn wszystkich wielkich i małych nro 25.
Vasculum srebrne na olea sacra.
Puszeczka srebrna pro Sanctissimo Sacramento ad infirmos.
W ołtarzu Najśw. Panny Pocieszenia przed stallami in cornu Evangelii, sukienka srebrna miejscami wybijana, votum srebrne na niej auszpurską robotą, Beatissima wyrażona tamże, tabliczka srebrna, korona na głowie Najśw. Panny srebrna pozłocista, na głowie P. Jezusowej tylko srebrna, korali sznurków sześć i z krzyżykiem srebrnym pozłocistym, metalik srebrny. Zasłona albo firanka kitajkowa czerwona, błękitną kitajką podszyta, z koroną srebrną szeroką.
W ołtarzu Najśw. Panny Częstochowskiej pod chórem, sukienka srebrna na obrazie, przez sławetną panią Hohorowską A. D. 1721 sprawiona, korali nici drobnych 3, korony dwie na głowach srebrne pozłociste, gwiazd 12, zasłona albo firanka czerwona kitajkowa z falbaną błękitną, votum jedno.
W kaplicy Najśw. Panny Bolesnej, na obrazie w ołtarzu korony dwie srebrne, tabliczka srebrna jedna, tabliczka mała graniasta, sukienka atłasowa zielona i cielista, zasłonki tabinowe zielone z frandzlą.
W ołtarzu i kaplicy św. Józefa sukienka srebrna na obrazie, wybijana, spodnia pozłacana, wierzchnia biała i na P. Jezusie pozłacana, korony w promienie dwie pozłociste, turkusów pięć w koronie, jednego niedostaje. Lilia srebrna pozłacana, sandały srebrne na nogach podarte, votum jedno srebrne i Angus Dei, w srebro oprawne z obrączką jedną srebrną. Zasłonki zielone lamowe na srebrnym pręcie.
W ołtarzu Najśw. Panny Różańcowej, sukienka srebrna na obrazie, per medium miesiąc złocisty, sceptrum złociste, korony na głowach tegoż obrazu srebrne złociste, gwiazd srebrnych 12, tablic alias wotów 10, maleńkie votum 1 na tym obrazie, krzyżyk srebrny złocisty, z jednej strony Passya, z drugiej strony insignia Passionis rysowane, item krzyżyk drugi mniejszy, na jednej stronie Passya, na drugiej stronie effigies B. V. M. wybijana była, niedostaje krzyżyk mniejszy srebrny, krzyżyków małych srebrnych przy koralach trzech jeden tylko, mętalik 1, pereł nici drobnych dwie. Item pereł drobniejszych koralami przewłóczonych nici dwie, korali różnych nici 16, manelki dwie czeskiego dyamentu. Łańcuszek szczerozłoty w ogniw kręconych nro 228, przy nim krzyżyk dyamencikami sadzony złoty, dyamencików 7 mający. Pereł wielkich sznurków dwa środkiem drobnych, na głowie i na włosach Najśw. Panny, na wstędze czarnej tamże zausznica, perłami sadzona w gruszkę, ukradziona. Firanki mienione i firanki czerwone tabinowe, także zasłonka żółta kitajkowa.
Na obrazie noszonym różańcowym sukienka srebrna, od spodku tylko nakształt tablicy, na której są benefactores wybici: vir cum femina, in medio Beatissima. Na tym obrazie tablic srebrnych siedm, ósma złocista, korali sznurów pięć, przy których bursztynowa sztuczka i krzyżyk maleńki srebrny, koron dwie srebrnych pozłocistych. Na Panu Jezusie, wśrodku kościoła na tęczy stojącym, tablic srebrnych wielkich nro 3, tabliczek małych 2, serc srebrnych nro 10, korona cierniowa srebrna 1, tablic miedzianych 2.
Mszał wszystek w srebro oprawny robotą modną, klauzury jednej nie masz i antabki.
Mszał aksamitny czerwony, w srebro oprawny sztukami, cum imaginibus sculptis Crucifixi Domini ze dwunastą Aniołkami, bez klauzur złocisty.
Mszał czarny w capę[5] w srebro oprawny, sztuczki na nim pomierne bez klauzur.
Mszał czerwony stary w srebro oprawny, sztuczki na nim małe bez klauzur i antabek.
Mszałów czerwonych w skórę czerwoną wyzłacaną oprawnych 2.
Mszał w czarną capę oprawny dobry.
Mszałów Rekwialnych nro 6.
Krucyfiks wielki cynowy na wielki ołtarz.
Lichtarzów cynowych na wielki ołtarz sześć.
Lichtarzów cynowych różańcowych cztery.
Lichtarzów u cimboryum grubych i wielkich dwa.
Lichtarzów w kaplicy św. Józefa sześć i krucyfiks cynowy.
Lichtarzów u św. Trójcy na drzewie dwa cynowych.
Lichtarzów u Niepokalanego Poczęcia dwa.
Lawatarz w zakrystyi cynowy, ważący funtów 86, sprawiony A. D. 1720.
Organy cynowe wielkie, restaurowane w r. 1719, z boku na wielki chór przeniesione cum sua structura i wtenczas wyzłocone.
Pozytywa przed wielkim ołtarzem stojąca nowa, naprzeciwko zakrystyi.
Pozytywa cynowa przed kaplicą św. Józefa stojąca.
Tablic pięć cynowych wielkich na piszczałki.
Dzbanków cynowych na kwiatki dwa.
Lichtarz mosiężny, w którym essów[6] ośm, który przed wielkim ołtarzem wieszają.
Lichtarz mosiężny przed ołtarzem Najśw. Panny Różańcowej, przy którym essów 12.
Lichtarz przed Cimboryum, tylko bania essu żadnego nie ma. Dzwonów wielkich dwa, jeden nakształt Zygmunta krakowskiego, imię mu Michał; dzwon drugi mniejszy, zowie się Mikołaj[7].
Dzwon najmniejszy zowie się Małgorzata.
Sygnaturka na kościele.
Dzwonków małych nro 15.
Lampa mosiężna przed cimboryum.
Baptisterium wielkie spiżowe na dwóch gradusach.
Konewek miedzianych dwie zepsowane.
Kociołków do wody święconej dwa zepsowane.
Kropielnica do wody święconej w kruchcie.
Kropielniczka w zakrystyi mała nowa.
Kotły dwa, w nich bębnia[8] reparacyi potrzebuje.
Ornat solenny lity, srebrem i złotem haftowany, z galonem złotym, ze stułą i manipularzem, podszyty kitajką[9] różową.
Ornat drugi solenny, srebrem i złotem haftowany, ze stułą i manipularzem, z koronną wkoło złotą, kitajką nakształt atłasu[10] ceglastą podszyty.
Ornat partyrowy[11], z kolumną czerwoną w kwiaty srebrne i złote, z galonem złotym, ze stułą i manipularzem takowym, kitajką granatową podszyty, na nim są litery i rok 1717 wyszyty.
Ornat partyrowy, z kolumną srebrem haftowaną, z kwiatami jedwabnymi, z koronką złotą, bez stuły i manipularza, kitajką w paski podszyty złą.
Ornat lamowy[12], jednaki wszystek z koronką złotą, ze stułą i manipularzem, płótnem czerwonem obszyty i już opłowiałem.
Ornat altembasowy[13] tureckiej materyi. z kolumną czerwoną takiejże tureckiej materyi, z pasamonami i frandzelką[14] czerwoną, ze stułą i manipularzem, imamusem kaparowym[15] podszyty.
Ornat lamowy w kwiaty, z kolumną fiołkową lamową w kwiaty, z herbem haftowanym srebrem i złotem, z koroną złotą, materyą wełnianą podszyty, bez stuły i manipularza alias agrameffon.
Ornat lamowy stary, z kolumną czerwoną lamową na przodku łataną, z koroną marcipanową[16], płótnem ceglastem podszyty, bez stuły i manipularza.
Ornat lamowy w złote kwiatki, z kolumną jedwabiem na białym atłasie wyszywaną, z koroną srebrną, płótnem ceglastem podszyty, ze stułą i manipularzem.
Ornat stary z altembasową kolumną czerwoną, z herbem srebrnym na blasze srebrnej wyrysowanym, nadpsowany, z pasamonem i z frandzlą złotem przerobioną, czerwonem płótnem podszyty, bez stuły i manipularza.
Ornat atłasowy biały stary, z kolumną czerwoną w kwiatki, z pasamonami i frandzlą pstrą, płótnem czerwonem podszyty, bez stuły i manipularza.
Ornat atłasowy w kwiaty rozmaite, z pasamonami czerwonymi, ze stułą i manipularzem, płótnem ceglastem podszyty.
Ornat partyrowy stary, w kwiaty wielkie z kolumną zieloną lamową, z pasamonami i frandzlą cytrynową, płótnem czerwonem podszyty, ze stułą i manipularzem, zowie się burkatelowy[17].
Ornat atłasowy wzorzysty[18], z kolumną czerwoną w kwiaty rozmaite, z pasamonami pstrymi frandzlą pstrą, płótnem czerwonem podszyty, z stułą i manipularzem.
Ornat atłasowy gładki, z kolumną czerwoną atłasową, z pasamonami złotymi na przedzie łatany, ze stułą i manipularzem.
Ornat atłasowy, w kwiaty robiony różnego koloru, z kolumną białą złotymi kwiatami przerabianą, z pasamonami czerwonymi i z frandzlą opłowiałą, płótnem moskiewskiem podszyty, ze stułą i manipularzem.
Ornat atłasowy, z kwiatami różnego koloru wybijanymi, wszystek jednakowy, z pasamonami zielonymi, szychem[19] żółtym przeszywanymi, z frandzlą jedwabną pstrą, płótnem czerwonem podszyty, ze stułą i manipularzem odmiennym.
Ornat nędzowy[20] wzorzysty, z kolumną trochę odmienną, szychem przerabianą, bez stuły z manipularzem.
Ornat półjedwabny stary staroświecki na reparacyą.
Dalmatyki kitajkowe, różnym jedwabiem w kwiaty wyszywane, płótnem cytrynowem podszyte, z pasamonami z frandzlą czerwoną, ze stułą i manipularzem.
Dalmatyki burkatelowe, z pasamonami cytrynowymi, płótnem czerwonem podszyte.
Dalmatyki atłasowe wzorzyste, z pasamonami zielonymi i z frandzlą, płótnem ceglastem podszyte, reparacyi potrzebują.
Ornat adamaszkowy[21] ze złotymi kwiatami, z galonem złotym i frandzlą złotą, kitajką karmazynową podszyty, ze stułami i manipularzami, takież dalmatyki i antepedium.
Ornat altembasowy złotem przerabiany, z kolumną srebrnolitą w kwiaty rozmaite, z galonem złotym z pasamonami przerabianymi i frandzlą takową, herb wyszyty na dole półtora krzyża pod kapeluszem, argamesem[22] oliwkowym podszyty, ze stułą bez manipularza.
Ornat altembasowy staroświecki, złotem przerabiany z kolumną białą, na lamie essy aksamitne czerwone, z galonem i frandzelką złotą, kitajką czerwoną podszyty, ze stułą i manipularzem.
Ornat takowy z kwiatami złotymi, kolumną szychową w kwiaty jedwabne ze srebrnym galonem, kitajką ceglastą podszyty, ze stułą i manipularzem.
Ornat lamowy pstry, z kolumną szychową białą w kwiaty jedwabne, agramesem[23] błękitnym podszyty, z galonem i koroną szychową, ze stułą i manipularzem.
Ornat lamowy w kwiaty małe wszystek jednakowy, z pasamonem i frandzlą czerwonemi złotem przerabianemi, płótnem płowem podszyty, ze stułą i manipularzem.
Ornat aksamitny[24] wzorzysty, z kolumną białą lamową w kwiaty pstro złociste z koroną marcypanową, imamusem oliwkowym podszyty, ze stułą i manipularzem.
Ornat złotogłowowy[25], z kolumną Apostołów złotem wyrabianych staroświecki, z orłem na spodzie, z pasamonami i frandzlą jedwabną, płótnem podszyty, z stułą i manipularzem.
Ornat altembasowy stary, z kolumną trochę odmienną altembasową, z pasamonami pstrymi i frandzlą karmazynową, czerwonem płótnem podszyty, ze stułą i manipularzem.
Ornat atłasowy wszystek jednaki, szyte kwiaty na nim jednakowe z galonem szychowym, płótnem podszyty, bez stuły i manipularza.
Ornat cytrynowy w prążki czarne nakształt partyru, z kolumną błękitną partyrową w kwiatki złote, płótnem takiem cytrynowem podszyty, ze stułą i manipularzem.
Ornat adamaszkowy cielisty, z kolumną partyrową czerwoną w różne kwiatki z galonem złotym cytrynowym, płótnem podszyty, ze stułą i manipularzem.
Ornat kamkowy[26] w kwiatki rzadko złote ceglasty, w prążki białe z koroną i z galonem srebrnym, płótnem cytrynowem podszyty, ze stułą i manipularzem.
Ornat kamkowy w kwiatki gęsto złote, w prążki czarne i złote z purpurowym galonem białym szychowym, płótnem wrocławskiem podszyty, ze stułą i manipularzem.
Ornat kamkowy pstry, z kolumną białą w kwiatki różne, z pasamonami i frandzlą błękitną, imamusem oliwkowym podszyty, ze stułą i manipularzem.
Ornat półjedwabny, nakształt altembasu wzorzysty pstry staroświecki, galon szychowy irandzla wkoło jedwabna pstra, płótnem granatowem podszyty, bez stuły z manipularzem.
Ornat aksamitny, złotymi kwiatami przerabiany, z kolumną ceglastą opłowiałą, z galonem szychowym i frandzlą takąż, materyą zieloną turecką podszyty, ze stułą i manipularzem.
Ornat aksamitny wzorzysty, z kolumną atłasową białą w złote kwiaty, z pasamonami i frandzlą pstrą, płótnem granatowem podszyty, ze stułą bez manipularza.
Ornat aksamitny ciemny złotem przerabiany, z kolumną kitajkową ceglastą, z pasamonami i frandzlą jedwabną pstrą, płótnem podszyty, bez stuły i manipularza.
Ornat adamaszkowy w złote wzory, z kolumną białą w kwiaty żółte, z koroną i frandzelką szychową jedwabiem przerabianą, płótnem prostem podszyty, nadpsowany, ze stułą i manipularzem.
Ornat adamaszkowy wszystek jednakowy, z pasamonami i frandzlą cytrynową, płótnem czerwonem podszyty, ze stułą i manipularzem.
Ornat adamaszkowy, podobny do pierwszego wszystek jednakowy z frandzlą i pasamonami cytrynowymi, płótnem czerwonem podszyty, ze stułą i manipularzem.
Ornat atłasowy, z kolumną papużą atłasową, z koroną szychową z frandzlą jedwabną, płótnem płowem podszyty, z manipularzem.
Ornat adamaszkowy, z kolumną zieloną wzorzystą, z koroną i frandzlą szychową, płótnem prostem podszyty, ze stułą i manipularzem.
Ornat adamaszkowy, z kolumną tabinową[27] białą, z herbem półtora krzyża, z pasamonami i frandzlą pstrą jedwabną, płótnem granatowem podszyty.
Ornat adamaszkowy z kolumną altembasową żółtą, wzory cieliste z koroną i frandzlą szychową, płótnem prostem podszyty, ze stułą i manipularzem.
Dalmatyki aksamitne wzorzyste, z frandzlą i z pasamonami włóczkowymi wpół jedwabnymi, argamesem granatowym podszyte, bez stuły i manipularza.
Dalmatyki atłasowe w kwiaty pstre wzorzyste, z pasamonami i frandzlą jedwabną pstrą, imamusem oliwkowym podszyte.
Dalmatyki atłasowe jednakie gładkie, z frandzlą i pasamonami włóczkowymi wpół jedwabnymi, i z kutasami zielonymi jedwabnymi długimi jakoby chorągwianymi, gałek 6 u każdego kutasa.
Ornat złotogłowowy, jednaki wszystek z herbem Śreniawa, z frandzlą i pasamonami czerwonymi jedwabnymi srebrem przerabianymi, kwiatami niebieskimi podszyty, ze stułą i manipularzem.
Ornat atłasowy w biały wzór, z kolumną lamową czerwoną w kwiatki, z frandzlą i pasamonami złotem przerabianymi, imamusem oliwkowym podszyty, ze stułą i manipularzem.
Ornat atłasowy także w biały wzór, z kolumną lamową białą w różne kwiaty z czerwonymi pasamonami, płótnem oliwkowem moskiewskiem podszyty, ze stułą i manipularzem.
Ornat atłasowy papuży, z kolumną cielistą kitajkową pikowaną[28] z galonem szychowym, płótnem wrocławskiem podszyty, ze stułą i manipularzem.
Ornat atłasowy, z kolumną czerwoną atłasową, z galonem szychowym i frandzelką jedwabną, płótnem czerwonem podszyty, ze stułą i manipularzem.
Ornat adamaszkowy z kolumną białą adamaszkową, z Imieniem Jezus na piersiach, z frandzlą i pasamonami pstrymi, płótnem podszyty, ze stułą i manipularzem.
Ornat aksamitny wzorzysty stary, z kolumną szytą na krzyż z osobami wyszywanemi bez frandzelki, płótnem podszyty, bez stuły i manipularza.
Ornat adamaszkowy stary, z kolumną tercynelową[29] w wodę cytrynową, z taśmą białą wkoło kolumny, płótnem prostem podszyty, ze stułą i manipularzem.
Ornat aksamitny, różne kolory w sobie mający, z kolumną aksamitną granatową złotem przerabianą, z galonem szychowym z frandzlą jedwabną, wytarty, płótnem prostem podszyty, ze stułą i manipularzem.
Ornat aksamitny złotem wzorkowany[30], z kolumną lamową w kwiaty, staroświecki wytarty, z frandzlą i pasamonami pstrymi, na przodzie płótno malowane z herbami, imamusem oliwkowym podszyty, ze stułą i manipularzem.
Ornat nędzowy, cieliste kwiaty w sobie mający, szychem przerabiany, dobry, z galonem szychowym, z frandzlą pstrą jedwabną, imamusem oliwkowym podszyty, bez stuły i manipularza.
Dalmatyki atłasowe w biały wzór, z frandzlą i pasamonami czerwonymi, imamusem oliwkowym podszyte, ze stułą i manipularzem.
Ornat lamowy wzorzysty jednaki wszystek, z koroną i frandzlą złotem i jedwabiem robioną, płótnem prostem podszyty, ze stułą i manipularzem.
Ornat tabinowy w wodę, z kolumną białą lamową, z pasamonami i frandzlą jedwabną białą, płótnem czerwonem podszyty, ze stułą i manipularzem.
Ornat tabinowy brunatny, z kolumną fiołkową wzorzystą złocistą, z pasamonami i frandzlą czerwoną, płótnem czerwonem podszyty, ze stułą i manipularzem.
Ornat brunatny złotem przerabiany, z kolumną czerwoną złotem haftowaną, — staroświecki, z pasamonami i frandzlą pstrą, płótnem prostem podszyty, bez stuły i manipularza.
Ornat adamaszkowy, z kolumną atłasową czerwoną, z galonem szychowym, atłasem czerwonym oblamowany, płótnem czerwonem podszyty, bez stuły i manipularza.
Ornat adamaszkowy z kolumną, na której osoby różnym jedwabiem wyszywane, taśma około kolumny a frandzla wkoło pstra włóczkowa, na przodzie zły naprawiany i kolumna odmienna, płótnem czarnem podszyty, bez stuły i manipularza.
Ornat aksamitny wzorzysty, z kolumną czerwoną aksamitną wzorzystą, galon szychowy biały przy kolumnie a wkoło atłasem oblamowany, płótnem czarnem podszyty, bez stuły i manipularza.
Ornat kitajkowy w paski, z kolumną kamkową czerwoną, w paski ze złotymi kutasami, miejscem z pasamonami szychowymi białymi i złotymi, płótnem cytrynowem podszyty, ze stułą i manipularzem.
Ornat adamaszkowy ciemny stary, z kolumną fioletową atłasową wzorzystą złotem przerabianą, z pasamonami pstrymi włóczkowymi i z frandzlą, płótnem czarnem podszyty, bez stuły i manipularza.
Dalmatyki muchajerowe, woda się przez nich przebija, pasamony i frandzla włóczkowa z jedwabiem, płótnem czerwonem podszyte, ze stułą i manipularzem.
Ornat złotogłowowy w kwiaty złote, z galonem złotym i frandzlą taką, wszystek jednakowy, kitajem[32] błękitnym podszyty, ze stułą i manipularzem.
Ornat aksamitny, z kolumną białą wzorzystą, z galonem żółtym szychowym, płótnem szarem podszyty, ze stułą i manipularzem.
Ornat aksamitny, z kolumną białą wzorzystą, z galonem żółtym szychowym, płótnem starem podszyty, ze stułą i manipularzem.
Ornat atłasowy z kwiatami złocistymi, z kolumną zieloną atłasową, także z kwiatami, pasamonami i frandzlą jedwabną cytrynową, płótnem płowem podszyty, ze stułą i manipularzem.
Ornat adamaszkowy, z ceglastą kolumną lamową, z pasamonami i frandzlą pstrą jedwabną, płótnem starem podszyty, ze stułą i manipularzem.
Ornat atłasowy, z kolumną błękitną tabinową, z pasamonami i frandzlą jedwabną, cytrynowem cienkiem płótnem podszyty.
Ornat tercynelowy w paski, z kolumną ceglastą w pąki i kwiatki, z galonem szychowym białym i z koroną szychową, płótnem wrocławskiem podszyty, kaparowy ze stułą i manipularzem.
Ornat atłasowy wzorzysty, z kolumną białą tercynelową szychem przerabianą, z pasamonami jedwabnymi pstrymi, z frandzlą jedwabną pstrą, płótnem czerwonem podszyty, bez stuły z manipularzem.
Ornat aksamitny wszystek jednakowy, wzory miejscami z pasamonami i frandzlą białą jedwabną, czarnem płótnem podszyty, ze stułą i manipularzem.
Ornat aksamitny wzorzysty, z kolumną atłasową białą wzorzystą, z pasamonami i frandzlą pstrą jedwabną, płótnem podszyty, bez stuły i manipularza.
Ornat tercynelowy w wodę, z kolumną altembasową jabłonkową, ze złotym galonem i frandzlą szychową, płótnem granatowem podszyty, ze stułą i manipularzem.
Ornat tabinowy wszystek jednakowy, z pasamonami i frandzlą białą jedwabną, płótnem wrocławskiem podszyty, ze stułą i manipularzem.
Ornat adamaszkowy, z kolumną białą adamaszkową, z pasamonami i frandzlą jedwabną pstrą, płótnem wiśniowem podszyty, ze stułą i manipularzem.
Ornat aksamitny wzorzysty stary, z kolumną szarą lamową, z galonem szychowym starym, czarnem płótnem podszyty, ze stułą i manipularzem.
Ornat tercynelowy w kwiaty, z kolumną adamaszkową zieloną, z pasamonami zielonymi jedwabnymi, z frandzlą jedwabną pstrą, ze stułą i manipularzem.
Ornat tercynelowy takiż, z kolumną papużą atłasową, z koroną srebrną koło kolumny a wokoło frandzla pstra, płótnem wrocławskiem podszyty, ze stułą i manipularzem.
Ornat atłasowy, z kolumną białą złotem pikowaną z galonem szychowym, płótnem wrocławskiem podszyty, bez stuły i manipularza.
Ornat tercynelowy, z kolumną ceglastą albo cielistą adamaszkową, z pasamonami i frandzla pstrą, płótnem czerwonem podszyty, ze stułą i manipularzem.
Ornat tercynelowy w wodę, na przodku wszystek jednakowy, na tyle zaś cum effgie Crucifixi Domini, na kolumnie z pasamonami starymi szarymi, w tyle agramesem brunatnym, a w przedzie płótnem podszyty, z manipularzem bez stuły.
Ornat stary atłasowy zły, z kolumną białą tercynelową w paski, z pasamonami błękitnymi i frandzla jedwabną, bez stuły i manipularza.
Dalmatyki aksamitne wytarte, z pasamonami białymi i frandzlą pstrą, z kutasami wielkimi, płótnem czarnem podszyte, bez stuły i manipularza.
Kapa solenna biała z materyi złotolitej, z bokami srebrem i złotem w kwiaty haftowanymi, ze szczytem takowym haftowanym, atłasem karmazynowym podszyta, wkoło frandzla złota, a zaś wkoło szczytu większa, haftki srebrne pod szyją dwie pary, a nad szczytem par trzy srebrnych.
Kapa atłasowa biała, różnego koloru na sobie kwiatki mająca, z bokami czerwonymi kamkowymi z galonem szychowym, szczyt czerwony, płótnem cytrynowem podszyta.
Kapa takaż atłasowa nakształt partyru, z kwiatami różnego koloru, boki czerwone kitajkowe w paski z pasamonami kitajkowymi, szczyt zielony, około niego frandzla duża srebrna, płótnem ceglastem podszyta.
Kapa biała, z tureckiej materyi jedwabiem czerwonym i złotem przerabianej, wszystka jednakowa, z pasamonami pstrymi i frandzlą, szczyt biały wszystek, na którym Najśw. Panna z Aniołami złotem wyszywana, płótnem szarem podszyta.
Kapa biała burkatelowa, z bokami zielonymi altembasowymi, ze szczytem takowym zielonym, z pasamonami jedwabnymi papużymi, z frandzlą koło szczytu, płótnem czerwonem podszyta.
Kapa biała wzorzysta półjedwabna partyrowa, z bokami podobnymi z pasamonami zielonymi, u szczytu frandzla zielona jedwabna, z kutasem wielkim i długim jedwabnym, z herbem B. F. C. S.[33], płótnem prostem podszyta.
Kapa adamaszkowa, ze złotymi kwiatami z galonem i frandzlą złotą, wszystka jednakowa, koło szczytu frandzla długa złota, z klauzurami pod szyją srebrnemi dwoma, kitajką karmazynową podszyta.
Kapa lamowa czerwona, w kwiaty złote wszystka jednakowa, z galonem złotym szerokim, koło szczytu frandzla duża złota, wkoło nie masz frandzli, kitajką ceglastą podszyta.
Kapa adamaszkowa, na dnie cielistem kwiaty różowe, boki partyrowe czerwone z kwiatami różnego koloru, ze szczytem takowym z galonem złotym, po bokach i wkoło szczytu zaś frandzla złota duża, szczyt ze trzema stęgami błękitnemi przy haftkach, kitajką ceglastą z przodku podszyta, dalej płótno ceglaste pod nią.
Kapa atłasowa, z kwiatami nakształt drzewa wyrabianymi, boki białe lamowe z kwiatami różnymi, z koroną po bokach i wkoło marcypanową, koło szczytu zaś białego korona szeroka złota i wstążki przy haftkach, pod szyją haftek para srebrnych, imamusem ceglastym podszyta.
Kapa aksamitna, z bokami altembasowymi złotem przerabianymi i ze szczytem altembasowym, pasamony koło boków a wkoło frandzelka mała, koło szczytu frandzla wielka jedwabna, spinka wielka srebrna staroświecka pozłocista pod szyją, płótnem szarem podszyta.
Kapa aksamitna wzorzysta złotem przerabiana, boki aksamitne brunatne ze złotem, pasamony koło boku a u dołu frandzla, koło szczytu frandzla wielka jedwabna czerwona opłowiała, płótnem opłowiałem podszyta.
Kapa aksamitna podobna przeszłej, z kwiatami złotymi mniejszymi wzorzysta, boki aksamitne i szczyt takowy złotem przerabiany, z pasamonami i frandzlą jedwabną, płótnem szarem i drelichem podszyta.
Kapa atłasowa w biały wzór, boki lamowe białe w różne kwiaty, z koroną złotą u boków i wkoło, a u szczytu białego korona i frandzla złota szeroka przy haftkach, u szczytu wstęgi różowe ze spinkami srebrnemi u szyi, imamusem oliwkowym podszyta.
Kapa atłasowa z kwiatami białymi, boki białe atłasowe w kwiaty różne, z pasamonami pstrymi i z frandzlą koło dołu, koło szczytu frandzla ceglasta długa, wstęgi zielone i czerwone przy haftkach u szczytu, przodki kitajką papużą podszyte, dalej płótno papuże i spinki pod szyją mosiężne pobielane.
Kapa altembasowa złotem przerabiana, boki czerwone altembasowe i szczyt ze złotem, także galon złoty z jedwabiem czerwonym, frandzla koło dołu i u szczytu karmazynowa jedwabna, płótnem i imamusem cytrynowym podszyta.
Kapa altembasowa granatowa złotem przerabiana, boki czerwone altembasowe, galon karmazynowy jedwabiem przerabiany, wkoło frandzelka karmazynowa ze złotem i koło szczytu, przodki musułbasem[34] czerwonym a dalej płótnem podszyta, haftek para srebrnych u szyi.
Kapa adamaszkowa, boki altembasowe zielone z pasamonami i frandzlą jedwabną, z kutasem długim jedwabnym u szczytu, płótnem czerwonem podszyta.
Kapa tercynelowa cienka pikowana, boki białe tercynelowe w różne kwiaty ze szczytem takowym, u którego frandzla karmazynowa długa, z galonem szychowym z frandzlą niebieską, płótnem cytrynowem podszyta.
Kapa tercynelowa gładka, boki adamaszkowe błękitne z galonem szychowym, koło szczytu frandzla pstra, a wkoło u spodku frandzelka błękitna jedwabna, z herbami ks. Jana Kwaśnickiego, archidyakona sandeckiego[35], płótnem wrocławskiem podszyta.
Antepedium altembasowe złotem przerabiane, z frandzlą karmazynową z galonem złotym, płótnem czerwonem podszyte.
Antepedium na białym arasie[36], wyszywane w różne kwiaty i z św. Marcinem, płótnem prostem podszyte.
Antepedium takowe wyszywane, między kwiatami koszyki z floresami wyszyte, płótnem podszyte.
Antepedium takowe trzecie, wyszywane z floresami i koszykiem kwiatami różnymi napełnionym, płótnem prostem podszyte.
Antepedium na półkamlowe[37], wyszywane w białe kwiaty z materyi różnych, koszyki z floresami z frandzlą jedwabną niebieską; do tego antepedium listwa wkoło szajowa[38] czerwona z takiemiż materyalnymi jedwabnymi kwiatami, płótnem prostem podszyte.
Antepedium przed Różańcem adamaszkowe białe, z pasamonami pstrymi, listwa wkoło wyszywana złotem i srebrem na kitajce, płótnem prostem podszyte.
Antepedium białe, z herbami w bryty, między którymi są aksamitne granatowe brety[39] wybijane, nadpsowane, z frandzlą karmazynową, płótnem prostem podszyte.
Antepedium takoweż drugie z herbami.
Antepedium malowane i złocone na materyi bawełnianej, płótnem podszyte.
Antepedium kamkowe w paski białe i zielone, z frandzlą karmazynową jedwabną, płótnem podszyte.
Antepedium u św. Józefa na habie[40] białej, w kwiaty wyszywane, listwy na takiej materyi jedwabiem wyszywane z pasamonem złotym, płótnem podszyte.
Antepedium burkatelowe, z frandzlą jedwabną cytrynową, płótnem podszyte.
Antepedium partyrowe, na dnie białem ze złotymi kwiatami stare, frandzla karmazynowa jedwabna, płótnem podszyte.
Antepedium nakształt lamy z kwiatami stare, z pasamonami czerwonymi nadpsowane.
Antepedium adamaszkowe, z kwiatami złotymi, z galonem złotym, z frandzlą złotą, płótnem prostem podszyte.
Antepedium cytrynowe kitajkowe pikowane, włóczką miasto frandzli przeszywane, płótnem podszyte.
Antepedium takoweż jedwabne cytrynowe, z włóczkowem szyciem na miejscu frandzli, płótnem podszyte.
Antepedium sukienne kiernowego sukna[41], we środku bryt bagazyi[42] pstrej, przez środek korona wystrzygana sukienna czarna, płótnem podszyte.
Antepedium takowe drugie sukienne, jako wyżej, ze wszystkiem i z brytem.
Antepedium szajowe wszystko jednakie, z frandzlą włóczkową pstrą, koronka szychowa żółta, płótnem podszyte.
Antepedium aksamitne ze złotym kwiatem, z frandzelką zieloną.
Antepedium adamaszkowe, z pasamonami czerwonymi, z frandzlą czerwoną jedwabną, płótnem czarnem podszyte.
Antepedium burkatelowe cytrynowe, z frandzlą zieloną.
Antepedium altembasowe ze złotem, z pasamonami z frandzlą karmazynową jedwabną, płótnem podszyte.
Antepedium aksamitne wzorzyste granatowe, z pasamonami zielonymi wpółjedwabnymi, z frandzlą pstrą włóczkową, czarnem płótnem podszyte.
Antepedium bombowe[43] granatowe, z pasamonami półjedwabnymi z frandzlą włóczkową, drelichem podszyte.
Antepedium szajowe stare z koroną szychową, czarnem płótnem podszyte; kiru[44] czarnego w jednej sztuce półpięta, w drugiej półpięta. Całun[45] sukna tuzinkowego, czarny krzyż na nim z pasamonami, frandzla wkoło.
Obicia półjedwabnego, na dnie żółtem kwiaty czerwone, dwie sztuki, w każdej sztuce jest brytów 10, we dwóch sztukach znajduje się brytów 20.
Obicia jedwabnego, kitajkowego w cienie, dwie sztuki, ale już naprawne, po dwa bryty w jednej sztuce.
Obicie tercynelowe karmazynowe w wodę, krajem jednym floresy złote, którego jest sztuk dwie niewielkie, a brytów cztery szytych, po dwa bryty w każdej sztuce.
Obicie niciane, jedwabiem przerabiane z blaszkami, którego sztuk dwie, zażywają go do grobu, nakształt koron.
Powłoka[46] jedna niesehurowa[47] popielata, miejscami dziury.
Powłoka druga dłuższa, z koronkami prostemi nicianemi u końców, miejscami znajdują się dziury powypalane.
Powłoka trzecia rozdarta, z jednego końca zszywana zła.
Powłoka stara poblakowana zła, dziur w niej dużo.
Powłoka piąta stara poblakowana, jeszcze gorsza, z jednego końca rozdarta.
Listwa kitajkowa, srebrem złotem i jedwabiem wyszywana, której łokci siedm, płótnem pomarańczowem podszyta.
Zasłonków para do Pocieszenia Najśw. Panny, ceglastych kitajkowych w cienie, u których koronka szychowa prosta, miejscami nadpsowane.
Na krucyfiksie, na tęczy wiszącym, jest fartuszków cztery, pierwszy zielony tabinowy, drugi cytrynowy kitajkowy, trzeci krótszy czerwony kitajkowy, czwarty pomarańczowy kitajkowy, a na spodku rąbkowy.
Zasłona koło krucyfiksa brackiego różańcowego, czerwona bombowa, którego krucyfiksa zażywają na procesye brackie, z frandzlą jedwabną.
Zasłona druga żałobna bombowa, na post wielki albo na akt pogrzebowy służąca, do tego krucyfiksa.
Zasłona zielona koło krucyfiksa brackiego św. Józefa, szkotowa[48] z frandzlą zieloną jedwabną, którego zażywają na procesye brackie i żałobne.
Powłoka półjedwabna w paski, z dziurami.
Velum białe atłasowe, złotem, srebrem i różnymi jedwabiami wyszywane, z osobą św. Marcina, na której perły są i korona na P. Jezusie, kitajką karmazynową podszyte, koronka wkoło złota.
Velum białe kitajkowe z Imieniem Jezus, złą kitajką podszyte.
Velum białe tabinowe złotem wkoło, i w środku Imię Jezus haftowane, niepodszyte.
Velum atłasowe przybrukane, złotem i różnymi jedwabiami haftowane, osoba Najśw. Panny w środku wyrobiona, pasamon wkoło jedwabny był przedtem, ale teraz koronka mała, kitajką ceglastą podszyte.
Velum drugie także atłasowe przybrukane, samym jedwabiem wyszywane z blaszkami okrągłemi, w środku Imię Jezus z promieniami z pasamonami wkoło, kitajką ceglastą opłowiałą podszyte.
Velum atłasowe starsze, z floresami różnymi, z koroną złotą wkoło, kitajką starą podszyte.
Bursa lamowa z osobą św. Marcina haftowana, z perłami na infule i na pastorale z galonem, tabinem niebieskim podszyta.
Bursa atłasowa, złotem i jedwabiem haftowana, na której Najśw. Panna i z P. Jezusem, korony z pereł, wkoło korona marcypanowa, tabinem niebieskim podszyta.
Bursa wszystka srebrem haftowana, z Imieniem Jezus i z floresami złotymi jedwabnymi, z koroną marcypanową, z kitajką ceglastą.
Bursy dwie z materyi jednakowej, ze złotymi kwiatami z galonem złotym, jedna kamką niebieską, druga kamką pomarańczową podszyta.
Bursa staroświecka, na atłasie haftowana z Najśw. Panną i P. Jezusem, pod nogami miesiąc.
Bursa na atłasie haftowana staroświecka, z Najśw. Panną i Aniołami, perły koło sukienki z gwiazdami.
Bursa atłasowa, z krzyżem et aliis insigniis Passionis Christi, atłasem ceglastym podszyta.
Burs pięć białych starych, in parte wyszywanych.
Pala perłami sadzona, wyszywana imago s. Margaretae.
Pala cum effigie Salvatoris, haftowana srebrem.
Pala atłasowa, cum Agno Dei wyszywana.
Pala atłasowa, z Imieniem Jezus haftowanem.
Pala atłasowa, cum imagine s. Joannis.
Pala altembasowa, z krzyżem czerwonym.
Velum atłasowe, złotymi kwiatami haftowane, cum effigie Najśw. Panny z perłami.
Velum atłasowe, z Imieniem Jezus haftowane.
Velum z marcypanowymi kwiatami, z Imieniem Jezus w kwiecie, kitajką niebieską podszyte.
Velum adamaszkowe ze złotem, z frandzlą złotą wkoło, kitajką karmazynową podszyte.
Velum adamaszkowe, w różowe kwiaty na dnie cielistem, z koronką wkoło złotą, kitajką podszyte.
Vela inne czerwone podlejsze stare, których pięć jest in numero.
Bursa na atłasie haftowana złotem, z Najśw. Panną, perłami sadzona, i pala takaż.
Bursa adamaszkowa, złote kwiaty z galonem złotym, i z palą takąż.
Bursa lamowa równa, z koroną marcypanową, i z palą takową bez galonu.
Bursa lamowa, z weneckim galonem żółtym, i z palą takową bez galonu.
Bursa tercynelowa w prążki, z Imieniem Marya, złotem haftowana, z palą taką z krzyżem.
Bursa różowa na dnie cielistem, z galonem złotym i z palą.
Bursa aksamitna, z Najśw. Panną haftowana, z palą atłasową haftowaną.
Burs czerwonych starych podłych i lepszych jest in numero 10, a pal starych 8.
Velum atłasowe, złotem i srebrem haftowane, Najśw. Panna ze św. Józefem, kitajką ceglastą podszyte, z koroną złotą wkoło.
Velum atłasowe w biały wzór, z Imieniem Jezus, z koroną wkoło.
Velum tercynelowe w wodę jednakowe.
Velum kitajkowe papuże wyszywane.
Bursa na atłasie, haftowana srebrem i złotem, ze dwiema osobami z palą takową.
Bursa tercynelowa w wodę, z koronką złotą, z palą takową, odmienną koronkę mającą.
Bursa atłasowa, w biały wzór z pasamonami.
Burs starych trzy, a pal starych pięć.
Velum atłasowe, złotem i srebrem bogato haftowane, cum imagine Ecce Homo, kitajką podszyte.
Velum niebieskie kitajkowe, srebrem wyszywane.
Velum tercynelowe w wodę.
Vela stare jasne i ciemne dwa.
Bursa atłasowa, złotem i srebrem haftowana z palą takową cum imagine B. V. Mariae dolorosae.
Bursa kitajkowa z Imieniem Marya, z palą takową, na której imię Jezus.
Bursa tercynelowa w wodę, z koroną złotą, z palą jasną atłasową, z osobą haftowaną.
Bursa kamkowa z palą takową.
Burs starych trzy, a pala jedna.
Velum bawełnicowe[49] wyszywane.
Velum kitajkowe z koronami.
Velum bawełnicowe z Imieniem Jezus.
Welonów czarnych starych pięć.
Bursa aksamitna wytarta haftowana, z Imieniem Jezus, z palą adamaszkową.
Burs innych trzy, pal starych sześć.
Alba sztuczkowa[50] solenna bogata, kwiatami złotymi wyszywana, z koroną u dołu szeroką złotą i z kompanką[51].
Alba sztuczkowa rąbkowa[52], z koroną marcypanową, wkoło kwiaty białe wyszywane.
Alba płótna szwabskiego, z koronami niesehurowemi.
Alba sztuczkowa, z koronami białemi szerokiemi.
Alba sztuczkowa takoważ z koronami.
Alba sztuczkowa, z koronami strzępiastemi.
Alba lniana, z koronami szerokiemi grubemi.
Alba rąbkowa, z koronami grubemi.
Alb inszych prostych, z małemi koronami i niciami wyszywanemi, nro 9.
Alb wszystkich in numero 27.
Tuwalnia rąbkowa, jedwabiem zielonym i złotem wyszywana, dobra.
Tuwalnia jedwabiem czerwonym i złotem wyszywana, zła.
Tuwalnia lana, z białem szyciem i jedwabiem wyszywana.
Tuwalnia lana, karmazynowym jedwabiem wyszywana.
Tuwalnia rąbkowa, złotem wyszywana.
Tuwalnia rąbkowa, czerwonym i zielonym jedwabiem wyszywana.
Tuwalnia czarnym jedwabiem wyszywana.
Humerałów lnianych z koronkami 3.
Humerałów lnianych bez koronek 2.
Humerałów z koronkami rąbkowych 3.
Humerałów bez koronek rąbkowych 3.
Obrus rąbkowy cienki sztuczkowy, jedwabiem czerwonym i złotem w kwiaty wyszywany.
Obrus lniany, niciami w kwiaty wyszywany.
Obrusów włóczką czerwoną wyszywanych 25.
Obrusów z koronami różnemi nicianemi 11.
Obrus jedwabiem błękitnym szyty.
Obrusów brunatnych 3.
Obrusów czarnych alias czarno wyszywanych 3.
Pas karmazynowy jedwabny z frandzlą.
Pasów zielonych jedwabnych nro 2.
Pasów nicianych włóczką przerabianych 6.
Pasów białych 2. — Pasów in numero 18.
Korporał sztuczkowy, złotem haftowany, na którym są insignia Passionis, z koroną złotą wkoło.
Szyrzynka[54] rąbkowa cienka, złotem srebrem i różnym jedwabiem wyszyta, w której korporał.
Korporał sztuczkowy, cum insigniis Passionis złotem wyszywanemi, z koronką złotą wkoło.
Szyrzynka jedwabnicowa[55] złotem haftowana, w której korporał.
Korporał sztuczkowy, złotem wkoło wyszywany niebogaty, z koronką złotą wkoło.
Szyrzynka rąbkowa, jedwabiem ceglastym i srebrem wyszywana.
Korporał rąbkowy cienki, złotem wkoło w essy wyszywany, bez koronki.
Szyrzynka rąbkowa, jedwabiem karmazynowym i srebrem wkoło w kwiaty wyszywana.
Szyrzynka bez korporału rąbkowa, srebrem złotem i jedwabiem zielonym wyszywana.
Korporał jedwabiem białym wyszywany, cum insigniis Passionis Domini, z koronką.
Korporałów sztuczkowych z koronami białemi 22.
Korporał lniany z koronkami 1.
Puryfikaterzów wyszywanych jedwabiem 2.
Puryfikaterzów z koronkami 9.
Puryfikaterzów bez koronek 8.
Ręczników drelichowych wielkich 2.
Ręczników drelichowych z włóczką 2.
Ręczników małych do ołtarza 7.
Komeszek dobrych para.
Kap sukiennych czerwonych, do bractwa różańcowego należących 12.
Kap płóciennych 2.
Kap płóciennych zielonych 14.
Dyscyplin 15.
Kobierców wszystkich 9, dobrych ale starych cztery, złych pięć.
Poduszka pod mszał atłasowa, srebrem i złotem haftowana.
Poduszka włóczką w kostkę przerabiana.
Poduszka włóczkowa, na której kwiat w środku.
Poduszka kitajkowymi kwiatami na białym arasie z Imieniem Marya wyszywana.
Poduszki dwie na habie, włóczką różnego koloru w kwiaty wyszywane.
Chorągiew różańcowa nowa adamaszkowa czerwona, cum imagine s. Dominici et Hyacinthi, sprawiona przez ks. Jacka Wolakiewicza, kapelana różańcowego.
Chorągiew stara adamaszkowa, z białemi niciami.
Chorągiew adamaszkowa zielona, cum imagine s. Josephi, do bractwa św. Józefa należąca.
Chorągiewek małych złych 4.
Chorągiewek nowych, sprawionych w r. 1726, jest in numero cztery.
Krucyfiksów brackich, z zasłonami i z fartuszkami nro 2.
Krucyfiksów na procesyi nro 3.
Krucyfiksów małych na ołtarze 5.
Portatyl[57] na ołtarz.
W kruchcie przed wielkimi drzwiami kraty dwie in formam drzwi żelazne, połowa zepsowana.
W kaplicy św. Trójcy krata żelazna i drzwi, trzech prętów nie masz.
W kaplicy Najśw. Panny Bolesnej krata dobra i z zamkiem dobrym.
Na wielki chór drzwi żelazne, z prętów żelaznych dobre, do kalkarnii drzwi żelazne.
Wchodząc na cmentarz, w bramce krata żelazna, w niej prętów 23.
W drugiej bramce krata w niej prętów 14.
Na schody idąc na chór wielki, sztaba żelazna i dwa grube żelaza u tej sztaby i krata na wierzchu.
Do kalkarnii drzwi żelazne dobre z wrzeciądzem, okiennica do kalkarnii i trzy pręty w oknie, i trzy pręty z obręczami u sklepienia.
W kaplicy św. Józefa skarbona żelazna, z zamkiem i antabą.
U grobu, w którym dzieci chowają, sworzeń jeden.
Pod cymboryum u grobu sworzeń jeden.
W bok cymboryum drzwiczki żelazne z zamkiem.
Pod krzyżem u grobu dwie obręcze.
U św. Mikołaja u grobu dwie obręcze.
U św. Anny u grobu dwie obręcze.
U grobu przed wielkim ołtarzem obręczy 4 i klamry.
Drzwi żelazne do zakrystyi, z zamkiem i wrzeciądzem.
Drzwi żelazne do skarbca, z zamkiem i ze czterema wrzeciądzami i skoblami.
Drzwi żelazne w zakrystyi, gdzie monstrancyę wielką chowają, z zamkiem i dwoma szynami.
Okiennic do zakrystyi dwie z wrzeciądzami.
We trzech oknach w zakrystyi kraty dobre trzy.
U szuflad w zakrystyi szyny dwie, któremi apparaty zamykają, i ze dwiema kłódkami.
U sklepienia w zakrystyi hak żelazny.
Lichtarzy na dedikacyę po kościele dwanaście.
Idąc na skarbiec na górę, drzwi żelazne po boku, nad kaplicę idąc.
Od starego skarbca drzwi połowa drewniane, obite blachą.
Na górze na skarbcu drzwi z prętów żelaznych.
Drzwi żelazne od św. Stanisława, dwóch prętów nie masz.
Na górze na skarbcu we trzech oknach kraty dobre.
Na kościele okiennic dwie od kustodyi.
Znowu okiennic dwie z nad karceresu, jedna zepsowana.
Na kościele ankry dwie.
Łańcuch na środku kościoła.
Przed wielkim ołtarzem u pozytywy pręty dwa.
Na wielkim chórze u pozytywy pręty dwa.
Drzwi wielkie do kościoła, przy których zaporka żelazna i z kłódką wielką.
Drzwi u kaplicy św. Jakóba z zamkiem.
Na wielki chór drzwi z zamkiem.
U wielkich organów drzwi dwoje z zamkami, u dolnej pozytywy drzwi z zamkiem.
W kaplicy św. Józefa u szafy czworo drzwi z zamkami, item w murze drzwiczek dwoje z zamkami, i w ołtarzu zamek do obrazu zamykania.
U szafy różańcowej drzwi dwoje z zamkami, u szafy, w której obraz chowają, drzwi dwoje z zamkami.
Na chór do św. Józefa drzwi z zamkiem.
U Najśw. Panny Częstochowskiej w ołtarzu drzwiczki dwoiste z zamkiem, i pod ołtarzem drzwi z zamkiem.
Do obrazu różańcowego drzwi z zamkiem.
U skarbony różańcowej zamek i kłódka.
U drzwi wielkich od kustodyi kuna żelazna z kłódką.
Na chór przed wielki ołtarz drzwi z zamkiem i antabą żelazną.
W zakrystyi u spodku czworo drzwi z zamkami, u wierzchu także czworo drzwi z zamkami.
U szafy przed skarbcem drzwi z zamkiem i do skarbca.
U szafeczki, gdzie vela chowają, drzwi z zamkiem.
W kącie u szafy wielkiej drzwi z zamkiem.
W zakrystyi, gdzie monstrancyę mniejszą chowają, i po boku u drzwiczek maleńkich, gdzie olea sacra chowają, zameczek.
U szafy Niepokalanego Poczęcia dwoje drzwi z zamkami.
Idąc na górę na skarbiec drzwi z zamkiem, także drugie drzwi wyżej z zamkiem.
Skrzynia na skarbcu okowana z zamkiem, różne drobiazgi, w szufladach osoby (figury) stare.
Od wikaryi drzwi z zamkiem i drugie z klamką.
Drzwi do dzwonicy i drugie do wieży bez zamków[58].
Niemniej świetnie przedstawia się inwentarz srebra, sporządzony w r. 1749 przez ks. Wojciecha Mrozińskiego, z okazyi wizyty kanonicznej księcia-biskupa krakowskiego, Jędrzeja Załuskiego. Niektóre tylko rzeczy przytoczę z niego:
Monstrancya wielka z 10 osóbkami w wieżyczki, cała wyzłocona, ważąca 68 grzywien.
Monstrancya mniejsza, nakształt słońca w promienie, wszystka pozłocista z 2 aniołkami.
Trzy puszki do przechowywania Najśw. Sakramentu, wewnątrz i zewnątrz wyzłocone.
Dwa naczyńka srebrne do noszenia Wiatyku i na Oleje św.
Dziesięć drogich kielichów suto złocistych, z kwiatami, perełkami i kamykami.
Kielichów zwyczajnych cało złoconych 10. patyn cało złoconych 14, patyn srebrnych na zewnątrz niezłoconych 9.
Trzy wielkie krzyże srebrne wyzłocone, z osóbkami i aniołkami.
Krzyż stołowy i mały szczerozłoty cum ligno vitae.
Dwa duże relikwiarze srebrne: jeden z relikwiami św. Jana Kantego, drugi nakształt skrzyneczki, z różnemi kościami Świętych
Miednica wielka srebrna z nalewką wyzłocona.
Pięć ampułek srebrnych wewnątrz wyzłoconych.
Kociołek srebrny do święconej wody.
Trybularz z łódką i łańcuszkami srebrnymi,
Sześć dużych lichtarzów srebrnych.
Dwie wielkie lampy srebrne z łańcuszkami: przed wielkim ołtarzem i przed cimborium, trzecia mniejsza do ołtarza różańcowego.
Stypuła kantorowska na drzewie dębowem, srebrem powleczona.
Piec mszałów w srebro oprawnych, z aniołkami, osóbkami i innemi srebrnemi ozdobami.
W wielkim ołtarzu na głowie Ukrzyżowanego korona cierniowa srebrna, wotów większych i mniejszych 18, i wizerunek malowany Lubomirskiego z krajami w srebrne floresy.
W ołtarzu św. Jana Kantego berło doktorskie srebrne, tudzież promienie około głowy Zbawiciela, Najśw. Panny i Jana Kantego.
W ołtarzu Matki Boskiej Różańcowej sukienka z miesiącem i berłem; dwie korony wyzłocone z 12 gwiazdami; wotów mniejszych i większych 19; krzyżyk wyzłacany, drugi mniejszy, trzeci jeszcze mniejszy; perły, korale i paciorki bursztynowe; kanaczek[59], czyli łańcuszek perłowy, w wężyka przypięty.
Na feretronie różańcowym dwie korony wyzłocone, wotów 9, koraliki i paciorki bursztynowe.
W ołtarzu Niepokalanego Poczęcia korona wyzłocona, lilia srebrna, dwa wota, kanaczek, korale i napis literami srebrnemi: Pulchra tota sine nota.
W ołtarzu św. Józefa sukienka wyzłocona z koroną i srebrną lilią, dwa vota, gwiazda krzyształowa w srebrnej obwódce i łubek srebrny[60].
W ołtarzu Matki Boskiej Bolesnej dwie korony, korale, dwa wota i perły.
Na obrazie Matki Boskiej Częstochowskiej sukienka srebrna, z dwiema wyzłoconemi koronami, gwiazd srebrnych 12 i dwa wota.
W ołtarzu św. Rozalii sukienka mosiężna na obrazie P. Jezusa, Najśw. Panny i św. Rozalii, trzy kwiaty srebrne i korale.
W ołtarzu Matki Boskiej Pocieszenia, przed stallami po stronie Ewangelii, sukienka z dwiema koronami, votum jedno kwadratowe, a drugie z pozłacanym wizerunkiem Matki Boskiej, korali nici 15[61].
I gdzież się to wszystko podziało? Częściowej konfiskaty kosztowności kościelnych dokonano w Galicyi z rozkazu cesarza Józefa II. w r. 1788. Znacznie później za rządów cesarza Franciszka I. w r. 1810 i 1812 skarb publiczny Austryi, wyczerpany podczas wojny z Napoleonem I. w r. 1809, świecił pustkami. Do tego nowe uzbrojenia wojenne przeciwko Rosyi pożerały ogromne sumy pieniężne — zabierano przeto z kościołów monstrancye, puszki, kielichy i inne srebra kościelne i przetapiano je na pieniądze. Zabrane kosztowności fary sandeckiej oszacowano zaledwie na 1.200 złr. i wyznaczono od nich nizkie odsetki roczne.
Pomimo tylu kosztownych aparatów i sprzętów kościelnych, jak widzieliśmy powyżej, sam kościół około połowy XVIII. wieku wewnątrz i zewnątrz smutny przedstawiał widok, i domagał się rychłej reparacyi. Już Konstanty Szaniawski, biskup krakowski, w czasie swej wizyty kanonicznej w Nowym Sączu 19. czerwca 1725, zwrócił uwagę kapitule sandeckiej i wykazał konieczność odnowienia kollegiaty[62]. Rzecz jednak na razie nie przyszła do skutku. Ten obowiązek ciężył nie tylko na duchowieństwie miejscowem, lecz także na rajcach miejskich, jako opiekunach kościoła tego od najdawniejszych czasów. Ale sławetni rajcy nie tylko nie zabierali się rączo do odnowienia kościoła, ale nawet nie chcieli dostarczyć potrzebnego drzewa na belki i krokwie z miejskich lasów. Doszła o tem skarga do króla Augusta III., który z tego powodu wystosował do magistratu i wszystkiego pospólstwa sandeckiego list gromki z Warszawy, pod dniem 5. czerwca 1750 r. Czytamy w nim między innemi: „Dochodzą Nas nie bez żalu i podziwienia pewne wiadomości, jako Wierności Wasze, cobyście mieli do potrzebnej reparacyi kościoła kollegiaty tamecznej pobożnie według możności przykładać się, to jeszcze zbawienne innych zamysły i starania tamujecie, zabraniając wzwyż rzeczonemu kościołowi na belki i krokwie i inne drewniane materyały z lasów Naszych królewskich, temu miastu z dawna nadanych. Nie sądzilibyśmy nigdy, aby w państwie zupełnie katolickiem znaleść się mogła taka ku chwale Pana Boga i ozdobie Świętym jego oziębłość, i aby temu Panu, którego wszystko jest, cokolwiek jest, ręka ludzka bronić miała mizernego drzewa, które święta jego moc i opatrzność szczepiła, i wzrost mu przyzwoity dała. Gorszyć się zaiste sąsiedzkie z Wierności Waszych miasta i miasteczka muszą, kiedy słyszą jako mniej uważnie kawałka drzewa żałujecie miejscu temu poświeconemu, na którem i przy którem kości ojców, braci i przyjaciół waszych już czekają, a za niedługo podobno i wasze czekać będą powszechnego zmartwychwstania“[63].
Najdobitniej jednak groźny stan kollegiaty przedstawił ksiądz kustosz w osobnem piśmie, przedłożonem kapitule sandeckiej dnia 18. lipca 1750 r. Oto jego relacya: „Nie trzeba długo żałosnem piórem opisować brzydkości spustoszenia, stojącej na miejscu świętem, t. j. w naszej kollegiacie, sama się widzieć daje. Na którą patrząc, jeżeli czyje, to nasze, tej kollegiacie obowiązane serca, wzruszyć się powinny. Wołają o podparcie nadwątlone mury, spruchniałe od starości podniebienie, co moment upadkiem i spodziewaną zgromadzonego ludu zagraża klęską; spruchniała dachówka cała wątła; dach sam na 3 łokcie zniżony i na samych wspierający się murach. rozpiera i rysuje się; większa wieża wcale już tak w wiązaniu jako i w kopule do gruntu od ustawicznego zaciekania zbutwiała[64], że za każdym wiatrów gwałtem ostatnią straszy ruiną i upadkiem. Trzeba nad tym kościołem Jeremiaszowe ponowić żale. Azali to ten kościół pełnej ozdoby, pociecha wszystkiego podgórskiego kraju? Gdyby mogli powstać z pośród tych zimnych popiołów pobożni przodkowie nasi, pewnieby się przeraził ich umysł, pewnieby się mogli z nami umawiać: Któż nie widział z pomiędzy nas tego domu w dawnej chwale? Gdzież majestat ów dawnego kościoła, gdzie całość i okazałość jego? Zawstydzićby nas mogły niektóre pojedyncze kościoły, że większe mają około siebie starania, aniżeli my do naszego przykładamy. Trudno na inszego spuszczać się fundatora, jeżeli my sami upadającej świątnicy Pańskiej nie podamy ręki. Od tego kościoła nasze prałackie mamy zaszczyty, on nas odróżnia od pospolitego kleru. Toż słuszna, żebyśmy się też spólnym nakładem do restauracyi jego przyłożyli. Z niemałą byłoby dla nas hańbą, gdybyśmy tego zaniedbali w te czasy, kiedy z łaski Bożej, przy spokoju w królestwie, po miastach zruinowane domy albo na nowo powstają, albo do świeżej przychodzą reparacyi[65]; kiedy jałmużniczych zakonów klasztory piękniejszego coraz nabywają oporządzenia; sama nawet (żal wspomnieć) żydowska sandecka podnosi się bóżnica[66], a nasza kollegiata ku ziemi nachylona, niby miejsce swojej już upatruje ruiny. Wiadomo wszystkim nam jako za dopuszczeniem Bożem przeszłych czasów pogorzała ta kollegiata ze wszystkiemi ozdobami swojemi, tak że tylko jedna przy ambonie ostała się tablica, a na niej te słowa: scelera corum — złości ich[67]. A przecież pobożni współbracia poprzednicy nasi hojną ręką swoją dźwignęli ją z ruin, i do tej, którąśmy zastali, przyprowadzili pory. Jakażby to niemała była sławy naszej ujma, gdyby za czasów naszych ta fabryka do ostatniej przyjść miała ruiny. Tak daleko większa będzie przed Bogiem zasługa, przed ludźmi chwała i zbudowanie, kiedy ta świątnica, która mogła upaść, a nie upadła, ale owszem w pośrodku niebezpieczeństwa znalazła swój ratunek, a w sercach naszych współczucie i hojną pomoc...[68] (reszta zetlała i nieczytelna).
Przedstawienie księdza kustosza pomyślny odniosło skutek, bo restauracyjne roboty, rozpoczęte już 5. paździer. 1749 r. przez pana Placyda architekta, znacznie postąpiły naprzód. Przechowany rachunek z lat 1749—1752 uwidoczni nam lepiej stan całej restauracyi, która jednak zeszpeciła raczej, niż upiększyła, dawną kollegiatę Zbigniewa Oleśnickiego:
— Sprowadzenie wszystkiego drzewa z lasów nawojowskich, kamionkowskich i żeleźnikowskich, tudzież z innych lasów nowosandeckich na stragarze całego kościoła, na krokwie tak do dachu kościelnego, jako też i wieży, trzech kaplic, kośnicy, babieńca, na rusztowanie w kościele, dzwonicy, z wiezieniem i z grubszego obrobieniem, 767 tynfów sandeckich, półtoraków 10.
— Za łaty z odwiezieniem 73 tynf.
— Za tarcice różnie skupowane z odwiezieniem 277 tynf, 4 półtor.
— Od zwożenia kamieni, cegły, na nadkładanie murów pod stragarze nowych filarów 240 tynf.
— Za dachówkę na różnych miejscach kupowaną 666 tynf. 8 półtor.
— Za wapna wierteli 480 po 1 tynfie = 480 tynf.
— Za wożenie piasku do tego wapna 120 tynf.
— Majstrowi ciesielskiemu od roboty za 2 roki 748 tynf. 4 półtor.
— Na ukończenie tabulatur sufitu 28 tynf.
Pomocnikom z siekierami do rusztowania, rozbierania dawnej tabulatury, rozbierania dachów trzech kaplic i innej ciesielskiej roboty (nie rachując tej pomocy, której bardzo mało miasto dawało) 710 tynf.
— Mularzom od murowania szkarp około kościoła, trynkowania, układania dachówki na całym kościele, jako też dzwonicy, spuszczania starego ganku kamiennego, który z wielkiem niebezpieczeństwem wisiał, muru dania pod stragarze, wybielenia dzwonicy, wraz z pomocnikami 900 tynf. 8 półtor.
— Za sztaby na ankry, szyny na kliny do ankier, na szwornie do stragarzów, szpernale łokciowe pod dachówkę do krokiew, bretnale i gwoździe na całą fabrykę i kowalom 389 tynf.
— Malarzowi ad rationem przyszłego malowania sufitu 210 tynf.
— Imci panu Placydowi architektowi honorarium 42 tynf.
— Wapna pozostaje do przyszłej roboty za 120 tynf.
— Na kontynuacyę dalszej fabryki 420 tynf.
— Suma wszystkiej expensy = 6.137 tynf. 10 półtoraków.
Na pokrycie tych wydatków wyłożył z własnej kieszeni hr. Pontian de Harscamp 3.000 tynf., kanonicy kollegiaty i inni księża złożyli 2.316 tynf., pani Paszyńska wdowa 42 tynf.[69].
Kollegiata sandecka przetrwała w świetności swojej aż do końca panowania cesarzowej Maryi Teresy. Dopiero Józef II., kasując klasztory w Nowym Sączu, nie przepuścił i kollegiacie Zbigniewa Oleśnickiego. W r. 1782 przystąpiono do jej częściowej kasaty — zniesiono najprzód cztery kanonickie prebendy: w Biegonicach, Dąbrówce, Nieszkowej i Chochorowicach; nieco później ten sam los spotkał też inne prelatury. W chwili kasaty składali kollegiaię prałaci: Józef Bętkowski, proboszcz, Kasper Szajowski, archidyakon, Wojciech Mroziński, dziekan, i Maciej Jaszczurowski, kustosz; tudzież kanonicy: Marcin Trojnarski, Stanisław Skrudziński[70], Józef Dzięciołowski i Tomasz Silowski, którzy aż do wymarcia mieli pozostać na swych posadach[71]. Niektórzy jednak z nich nie korzystali wcale z tej cesarskiej łaski, lecz rozjechali się niebawem w różne strony Polski, aby przepędzić spokojnie resztę dni życia swego. Równocześnie odłączono parafię w Podegrodziu od kollegiaty, a kościół św. Małgorzaty w Nowym Sączu stał się napowrót od r. 1791 kościołem farnym.
- ↑ Nie byli to prości słudzy kościelni, lecz prowizorowie kościoła, wybierani z pomiędzy rajców lub starszych cechowych.
- ↑ Z cząstką Krzyża św., na którym Chr. Pan był ukrzyżowany.
- ↑ Ks. Bartlom. Fuzoryusz, kustosz kollegiaty sandeckiej († 1637). Trwałą po nim pamiątką jest kościół murowany w Kamionce pod Nowym Sączem. Nad głównem wejściem w ścianie zachodniej wmurowany kamień, z barokową tarczą herbową grubo rzeźbioną, w niej kula z przepaską i krzyżem i napis: B. F. C. C. O. S. (Bartholomaeus Fusorius Custos Collegiatae Oppidi Sandecz). Laus Deo Pax Vivis Requies Aeterna Sepultis. Anno Domini 1630. (Zob. Teka grona konser. zachod. Galicyi, t. I. str. 125. Kraków 1900).
- ↑ Z łac. stipula — laska do dawania taktu przy śpiewie na chórze (Taktstock).
- ↑ Capa — skóra wielbłądowa, ośla, chropawo wyprawna, szagryn.
- ↑ Ramiona lichtarza, zakrzywione i wygięte na kształt litery S.
- ↑ O tych dzwonach zobacz bliższe szczegóły w rozdziale IX.
- ↑ Zapewne skóra, w którą przy bębnieniu dobosz pałeczką uderza.
- ↑ Materya jedwabna.
- ↑ Materya jedwabna, z Persyi pochodząca.
- ↑ Materya jakaś, której bliżej oznaczyć trudno.
- ↑ Materya lamowa — srebrogłów, złotogłów na tle jedwabnem.
- ↑ Materya jedwabna, grubo tkana ze złotem.
- ↑ Pasamon z włos. passamano — strefa do bramowania; frandzla, frędzla z włos. frangia — bramowanie z nitkami wiszącemi końcem na dół.
- ↑ Kolor kaparowy — ciemno zielony; znaczenia imamus objaśnić trudno.
- ↑ Od łac. marci panis, panis martius, rodzaj placka cukrowanego i przyprawnego migdałami, skąd nazwa koloru marcypanowego, czyli śniadego.
- ↑ Burkatela, brokatela, brukatela z włos. brocatello — materya z powłoki jedwabnej, rodzaj złotogłowu.
- ↑ Wyszywany, tkany w kwiaty.
- ↑ Szych — fałszywe złoto lub srebro.
- ↑ Nędza — materya jedwabna szychem przerabiana.
- ↑ Materya, od miasta azyatyckiego Damaszku nazwana, w różnych kolorach.
- ↑ Znaczenia tej materyi oznaczyć niepodobna.
- ↑ Znaczenie tej materyi niewiadome.
- ↑ Materya jedwabna gładka w różnych gatunkach i kolorach.
- ↑ Złotogłów — materya złotolita, ze złotych nitek.
- ↑ Kamcha — materya jedwabna turecka lub chińska.
- ↑ Tabin — gatunek kitajki, materya jedwabna perska.
- ↑ Pikowany — przeszywany, stebnowany, cętkami nakrapiany.
- ↑ Tercynela — rodzaj materyi jedwabnej. To wyrażenie w wodę oznacza tło koloru.
- ↑ Wzorami przyozdobiony, upiększony.
- ↑ Muchair — materya turecka, wenecka, także niemiecka.
- ↑ Kitaj — płótno bawełniane cienkie, nankin chiński.
- ↑ Znaczy to prawdopodobnie: Bartholomaeus Fusorius Custos Sandecensis.
- ↑ Musułbas — materya bawełniana turecka.
- ↑ Ks. Jan Kwaśnicki, sacrae theologiae et juris utriusque doctor, praepositus voynicensis, archidiaconus sandecensis 1620—1628.
- ↑ Aras, rasa, rasza — gatunek lekkiej materyi wełnianej, od miasta franc. Arras.
- ↑ Kamlot, czamlot z włos. camelotto — materya z włosów kozy angolskiej, albo też i z wełny.
- ↑ Szaja, saja z włos. soja — materyjka włoska cienka lekka.
- ↑ Brety, bryty — strefy, listwy.
- ↑ Haba — grube suknisko białe, z Turcyi pochodzące.
- ↑ Kiernowe sukno z niem. Kerntuch — jędrne, gruntowne sukno.
- ↑ Bagazya — materya bawełniana.
- ↑ Bombazyn, bomzyn z włos. bombasina — materya bawełniana lub jedwabna.
- ↑ Kir, kier — sukno liche, śląskie, pospolite.
- ↑ Całun — wielka deka, zszyta z sukna lub materyi, nakrycie mar.
- ↑ Powłoka — poszwa, nakrycie.
- ↑ Może to niesokor — łac. lagetta, roślina. Z niego pleciono koronki, z niego i pasy bywały.
- ↑ Szkot, szkotowa materya — gatunek kamlotu.
- ↑ Bawełnica — tkanka z bawełny.
- ↑ Misternie zrobiona, wytworna.
- ↑ Kampanka, kompanka — kutasik dzwonkowaty, galon.
- ↑ Rąbek — płótno cienkie, delikatne i przezroczyste.
- ↑ Tuwalnia z włos. tovaglia — ręcznik szeroki; tutaj obrus używany przy rozdawaniu Komunii św. Communicantentuch.
- ↑ Jakiś gatunek płótna, nieznany bliżej.
- ↑ Jedwabnica — bławat, materya jedwabna.
- ↑ Ubranie, przykrycie zwierzchnie brackie, noszone na procesyach lub innych nabożeństwach.
- ↑ Kamień z Relikwiami, poświęcony przez biskupa, służący niezbędnie do odprawiania mszy św.
- ↑ Cały ten inwentarz, w formie wązkiej podłużnej, oprawiony jest w pergamin, znacznie nadpsuty z jakiegoś Antyfonarza czy Psałterza, na którym wypisane są ustępy z Pisma św. charakterem XIV. wieku, z inicyałami czerwonymi.
- ↑ Kanak z turec. — ozdoba na szyi kobiet, łańcuszek z pereł, alszbant (Halsband).
- ↑ Łubek — votum srebrne w formie serca, nieraz z wizerunkiem oblubieńca i oblubienicy. Dawniej w Polsce był zwyczaj, że panna młoda składała wieniec swój ślubny na ołtarzu, przed którym łączył ją z oblubieńcem św. Sakrament, a każdy wieniec spleciony był na t. z. łubku srebrnym. (Łoziński: Złotnictwo lwowskie, str. 8).
- ↑ Inventarium argenti et paramentorum eccles. colleg. sandec., die 26. Julii 1749 conscriptum.
- ↑ Eccles. colleg. sandec. privileg. vol. I. Decretum Reformationis Constantini Szaniawski anno 1725.
- ↑ Histor. Nowego Sącza. T. I. str. 202.
- ↑ Turri ecclesiae colleg. ingruit ingens periculum ruinae campanarum, ex occasione foraminis in conchgnatione fornicata a fulmine ab annis ultra sexaginta... lateres in campanas defluunt. Acta Capituli ex an. 1691 p. 112.
- ↑ Ks. kustosz miał tu widocznie na myśli kościół norbertański, odnowiony w r. 1747 za staraniem ks. opata, Jana Pawła Lasoty Szczkowskiego.
- ↑ Ta bóżnica, przy dzisiejszej ulicy krakowskiej, wzniesiona w r. 1746 stoi po dziś dzień. Zewnątrz jest budą bezstylową, ale wewnątrz jest piękną, z kunsztowną konstrukcyą architektoniczną.
- ↑ Mowa tu o pożarze w r. 1611. Zob. Hist. Now. Sącza. T. I. str. 6—7.
- ↑ Kopia listu księdza kustosza ad Concapitulares, succursum collegiatae exorantis, die 13. julii 1750.
- ↑ Specifikacya erogowanych pieniędzy na rzemieślnika przy fabryce kollegiaty nowosandeckiej, a die 5. octobr. 1749 ad diem 19. aprilis 1752 wywiedziona.
- ↑ In libro mortuorum eccles. veterosandec. zanotowano o nim pod dniem 18. styczn. 1784: „Admodum Rev. Dom. Stanislaus Skrudzieński, praepositus veterosandecensis, canonicus colleg. neosandecensis, dignus vir in vinea Christi et plenus virtutibus. Provisus Saeramentis a Rever. Antonio Kmietowicz, hospitatis S. Crucis praeposito et vicario. Sepultus per Illustr. et Reverendiss. Dom. Adalbertum Mrozieński, officialem decanum sandecensem, curatum Łącensem“.
- ↑ Specificatio sublatorum simplicium beneficiorum,. alias praelaturarum et canonicatunm, corumque proventuum an. 1782.
