Idzie żołnierz borem, lasem (1916)
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Idzie żołnierz borem, lasem |
| Pochodzenie | Pieśni narodowe |
| Wydawca | Leon Idzikowski |
| Data wyd. | 1916 |
| Druk | Drukarnia Polska w Kijowie |
| Miejsce wyd. | Lwów |
| Źródło | Skany na Commons |
| Inne | Cały zbiór |
| Indeks stron | |
Idzie żołnierz borem lasem
Przymierając z głodu czasem,
Suknia na nim oblatuje,
Wiatr dziurami wylatuje.
Chociaż żołnierz obszarpany,
Przecież idzie między pany,
Trzebaby go pożałować,
Chleba, soli nie żałować.
W bębny, kotły zabębnili,
Na wojenkę zatrąbili —
Starsza siostra brata miała,
Na wojenkę go wysłała.
W prawą rączkę miecz mu dała
Sama rzewnie zapłakała.
Nie płacz, nie płacz siostro brata,
Powrócę ja za trzy lata.
Już trzy lata upłynęły,
A my brata nie ujrzały;
Jeszcze minął rok, półtora,
Już żołnierze idą z pola.
Witam, witam mospanowie,
Czy daleko brat na wojnie?
Niedaleko w czystem polu,
Leży sobie na kąkolu.
Konik jego wedle niego
Grzebie nóżką, żałuje go;
Już się wgrzebał po kolana,
Żałujący swego pana.
