Ileś łez wylał...

	<<< Dane tekstu >>>
Autor	Marya Konopnicka
Tytuł	Głosy ciszy
Podtytuł	XXXII. Ileś łez wylał...
Pochodzenie	Poezye wydanie zupełne, krytyczne tom VI
Wydawca	Nakład Gebethnera i Wolfa.
Data wyd.	1915
Druk	G. Gerbethner i Spółka
Miejsce wyd.	Warszawa
Źródło	Skany na Commons
	Indeks stron

›››

XXXII. ILEŚ ŁEZ WYLAŁ...

...Ileś łez wylał, płacząc nie nad sobą,
Ale nad świata żałobą,
Tyle za czasem rosy
Spuszczą niebiosy
Na wyschłe prochy twych kości,
Iżbyś wskrzesnął a znowu oddychał w jasności.

Lecz czyje oczy zawsze suche były,
Jako dwie skaliste bryły,
Darmoby ów, jak kania, rozdarłszy gardzieli,
Krzyczał: »Rorate coeli!«^[1]

↑ »Rorate coeli desuper et nubes pluant iustum« Isai. 45, 8. »Spuśćcie rosę, niebiosa, z wierzchu, a obłoki niech spuszczą ze dżdżem sprawiedliwego«.

Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronie autora: Maria Konopnicka.

[1] »Rorate coeli desuper et nubes pluant iustum« Isai. 45, 8. »Spuśćcie rosę, niebiosa, z wierzchu, a obłoki niech spuszczą ze dżdżem sprawiedliwego«.

[1]