Im dalej płynę w świata gwar...

*     *     *

Im dalej płynę w świata gwar,
Tem bardziej w sobie się zamykam —
I w świecie własnych żyję mar
I dla człowieczych mar zanikam.

I jak jedwabnik z własnych żył
Wysnuwam przędzę coraz gęstszą —
I nią osnuty, mijam pył,
W którym człowiecze roje chrzęszczą.

I coraz bardziej płynę w dal
Od tej wciąż bardziej obcej ziemi —
I nic mi ziemi tej nie żal,
Lecz żal, żem jeszcze tu, z obcemi.




Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronie autora: Antoni Lange.