Jakci ja pojadę

	<<< Dane tekstu >>>
Tytuł	Jakci ja pojadę
Podtytuł	156. z p. Rybnickiego i Lublinieckiego.
Rozdział	Pieśni miłosne, a. poważne
Pochodzenie	Pieśni Ludu Polskiego w Górnym Szląsku
Redaktor	Juliusz Roger
Wydawca	A. Hepner
Data wyd.	1880
Miejsce wyd.	Wrocław
Źródło	Skany na Commons
Inne	Pobierz jako: EPUB • PDF • MOBI ; Cały zbiór; Pobierz jako: EPUB • PDF • MOBI
	Indeks stron

›››

[89]

156.

z p. Rybnickiego i Lublinieckiego.

$\relative a' { \set Staff.midiInstrument = "flute" \key g \major \time 2/4 \autoBeamOff g8. g16 g8 g | g [(fis)] e4 | fis8. g16 a8 d, | e4 d | g8. g16 \stemUp b8 \stemNeutral g \break d'4 b4 | c8 d e d | c [(b)] a4 | d,8 fis a4 | a8 e'4 \accent e8 | d b c fis, | a4 g \bar "|." } \addlyrics { Jak -- ci ja po -- ja -- dę i po -- ma -- sze -- ru -- ję, jak -- ci ja po -- ja -- dę i po -- ma -- sze -- ru -- ję, ko -- muż cię, ko -- cha -- nko, ko -- muż o -- fia -- ru -- ję? }$

Jakci ja pojadę
I pomaszeruję,
Komuż cię, kochanko,
Komuż ofiaruję?

Komużby inszemu,
Jak temu na niebie?
Boć ja się nie wrócę,
Dziewczyno, do ciebie.

Jak się nie powrócę,
To ci będę pisać;
Ty będziesz płakała,
Ja nie będę słyszeć.

Nie będę czytała,
Nie będę płakała,
Boćżem ja się w tobie,
Jasiu, nie kochała.

Mamci ja swojego,
Ten co leży w grobie;
Damci ja go pięknie
Wymalować sobie.

Cóż po malowaniu
I po rysowaniu,
Kiedyś mnie ostawił
W ludzkiém obmawianiu!

Nie ostawiłem cię
Z pięciorgami dziatek;
Jenoch cię ostawił,
Jak różowy kwiatek.

Ten różowy kwiatek
W polu nie zaginie,
A te obmowiska
Bystra woda zmyje.

Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronach autorów: anonimowy, Juliusz Roger.