Jakiś smutek blady i zgrzybiały

	<<< Dane tekstu >>>
Autor	Leo Belmont
Tytuł	Jakiś smutek blady i zgrzybiały
Pochodzenie	Rymy i Rytmy. Tom I ; cykl Z dni smutku i zwątpienia
Wydawca	Jan Fiszer
Data wyd.	1900
Druk	Warszawska Drukarnia i Litografja
Miejsce wyd.	Warszawa
Źródło	Skany na Commons
Inne	Cały cykl; Pobierz jako: EPUB • PDF • MOBI Cały tom I; Pobierz jako: EPUB • PDF • MOBI
	Indeks stron

›››

∗
∗ ∗

(Sonet).

Jakiś smutek blady i zgrzybiały
Do mej duszy wjada się rozdartej
I zgorycza rozbujane żarty
I wygasza młodości zapały.

A na sercu ciężar legł uparty,
Wszystkie czucia jakgdyby omdlały, —
Tylko ciszę mąci szept zachwały:
To sumienie, wróg ten nieodparty!

Sypiąc cierniem drogę do mogiły,
Dnie za dniami leniwie się wleką.
Dam się unieść po drodze pochyłej;

Precz ze złudzeń i pociech apteką!
Ach do walki nie mam żadnej siły
Chciałbym uciec daleko… daleko…

Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronie autora: Leopold Blumental.